verdunning en verlichting
Ha! Verdunning en verlichting, in één klap. Hoe kan dat?
Wel.... luistert!
In de loop van de afgelopen twee jaar nam ik zeer langzaam toe in omvang. Ik merkte dat mijn kleren mij minder goed pasten. De eerste 51 jaar van mijn leven had ik nog nooit op mijn gewicht gelet, en volgens Quetelet was mijn gezondheid met mijn 167 cm en 60 kilo nog bepaald niet in de gevarenzone. Maar ja, ik vond het een onaanvaardbaar idee dat ik nu een nieuwe garderobe zou moeten gaan aanschaffen, en ik vond vooral de uitdijende buik minder aantrekkelijk om te zien.
Het was even wennen aan de gedachte dat ik nu misschien toch 'aan de lijn' moest gaan doen. Daarom begon ik met 'opletten' op wat ik at. Dat was natuurlijk wat vaagjes, en het resultaat was er ook naar: voorzover mijn omvang veranderde, was dit in de verkeerde richting. Eind vorig jaar stelde ik definitief vast dat ik niet meer paste in de broek die ik op de foto in mijn profiel draag.
Ik besloot het op 15 januari dan maar eens grondig aan te pakken.
Ik wist al dat radicale oplossingen, zoals langdurig vasten of een heel drastische beperking van het aantal ingenomen calorieën weinig kans op langdurig succes boden. Je lichaam komt in een soort noodtoestand terecht en verbrandt spieren in plaats van vet. Spieren wilde ik natuurlijk niet kwijtraken. Vet moest verdwijnen!
Het was dus zaak om met kleine stapjes en veel geduld te werk te gaan.
Ik besloot voor mijzelf geen snoep of koek meer te kopen, helemaal geen vlees meer te kopen (dat deed ik toch al weinig), de roomboter af te zweren, en meer groente en fruit te eten.
Het 'verdunningsproject' was tegelijkertijd een 'gezonder eten' project.
Verder besloot ik om meer te gaan bewegen. In plaats van te fietsen nam ik vaker de benenwagen, want dan verbrand je bijna drie keer zoveel energie, en in plaats tram of metro ging ik op de fiets. Dat laatste deed ik toch al bijna altijd, dus daar was minder winst te halen.
Maar het moest allemaal ook een beetje leuk zijn en in de eerste weken, als er nog geen verschil merkbaar zou zijn, moest ik wel voor mezelf kunnen vaststellen dat ik op de goede weg was.
Zo werd de 'gezondheidstabel' geboren.
Eerst stelde ik vast hoeveel kilocalorieën (ondanks de overgang naar Joules blijft vrijwel iedereen over calorieën spreken als het om energie gaat) ik dagelijks nodig had als ik niets bijzonders deed, dwz, de dag doorbracht achter mijn computer thuis met nu en dan iets huishoudelijks zoals boodschappen doen, eten koken, wassen, enzovoort. Dat schatte ik na enige studie op internet op 1650 Kcal.
Daarna zette ik een excelsheet op.
Daarin noteer ik elke dag wat ik eet en hoeveel Kcal dat is. Met formules op de juiste plaatsen kan ik precies zien hoeveel ik die dag minder eet dan 1650 Kcal. Daarnaast houd ik bij hoeveel Kcal ik verbruik door extra te bewegen.
Daartoe heb ik ook een aantal formules in mijn gezondheidstabel ingebouwd. Ik kan invullen hoeveel kilometer ik gelopen of gefietst heb, of, als ik die niet weet, hoelang ik gelopen of gefietst heb. De energie die ik daarmee verbruik gaat ook in de tabel (met een minteken ervoor), en zo kan ik elke dag zien hoeveel ik die dag heb aangesproken van de vetvoorraad die ik bij me draag.
Een kilo lichaamsvet levert maar liefst 9000 Kcal op.....!!!
Na bijna zes weken kan ik alvast een tussenbalans opmaken.
Ik heb nu ongeveer 16.000 Kcal minder ingenomen dan verbruikt (ongeveer 400 Kcal per dag), en dat zou ik dus moeten merken.
Inderdaad.
Sinds twee weken pas ik weer in voornoemde broek, en ik merk het natuurlijk ook anderszins dat er hier en daar iets is afgegaan.
Ik heb zelf geen weegschaal, maar toen ik mij laatst weer bij iemand woog waar ik op 14 januari nog 60 kilo was, bleek ik nu ongeveer anderhalf à twee kilo te zijn afgevallen, wat aardig overeenkomt met mijn calorieberekening.
Maar wat mij nog sterker motiveert is het feit dat ik me zoveel beter ben gaan voelen. De eerste twee weken had ik af en toe het gevoel dat ik mijn best moest doen en moest volhouden, vooral als ik me een beetje verveelde en dan wat afleiding wilde door wat te gaan eten, maar daarna leek het net of mijn lichaam in een andere versnelling terecht was gekomen.
Ik voel me lekkerder, lichter, energieker en blijer.
Helaas zal ik er waarschijnlijk nooit achter komen of dit positieve gevoel het gevolg is van gewichtsvermindering, toegenomen beweging, het eten van meer groente en fruit, het verminderen van snoep en koek, het bevredigende gevoel dat ik het doel bereikt heb dat ik mijzelf stelde, of nog iets anders.
Hoe dan ook, mijn gezondheidstabel heeft mij verdunning en verlichting opgeleverd, en dat blijkt voor mij een plezierige combinatie.
Wel.... luistert!
In de loop van de afgelopen twee jaar nam ik zeer langzaam toe in omvang. Ik merkte dat mijn kleren mij minder goed pasten. De eerste 51 jaar van mijn leven had ik nog nooit op mijn gewicht gelet, en volgens Quetelet was mijn gezondheid met mijn 167 cm en 60 kilo nog bepaald niet in de gevarenzone. Maar ja, ik vond het een onaanvaardbaar idee dat ik nu een nieuwe garderobe zou moeten gaan aanschaffen, en ik vond vooral de uitdijende buik minder aantrekkelijk om te zien.
Het was even wennen aan de gedachte dat ik nu misschien toch 'aan de lijn' moest gaan doen. Daarom begon ik met 'opletten' op wat ik at. Dat was natuurlijk wat vaagjes, en het resultaat was er ook naar: voorzover mijn omvang veranderde, was dit in de verkeerde richting. Eind vorig jaar stelde ik definitief vast dat ik niet meer paste in de broek die ik op de foto in mijn profiel draag.
Ik besloot het op 15 januari dan maar eens grondig aan te pakken.
Ik wist al dat radicale oplossingen, zoals langdurig vasten of een heel drastische beperking van het aantal ingenomen calorieën weinig kans op langdurig succes boden. Je lichaam komt in een soort noodtoestand terecht en verbrandt spieren in plaats van vet. Spieren wilde ik natuurlijk niet kwijtraken. Vet moest verdwijnen!
Het was dus zaak om met kleine stapjes en veel geduld te werk te gaan.
Ik besloot voor mijzelf geen snoep of koek meer te kopen, helemaal geen vlees meer te kopen (dat deed ik toch al weinig), de roomboter af te zweren, en meer groente en fruit te eten.
Het 'verdunningsproject' was tegelijkertijd een 'gezonder eten' project.
Verder besloot ik om meer te gaan bewegen. In plaats van te fietsen nam ik vaker de benenwagen, want dan verbrand je bijna drie keer zoveel energie, en in plaats tram of metro ging ik op de fiets. Dat laatste deed ik toch al bijna altijd, dus daar was minder winst te halen.
Maar het moest allemaal ook een beetje leuk zijn en in de eerste weken, als er nog geen verschil merkbaar zou zijn, moest ik wel voor mezelf kunnen vaststellen dat ik op de goede weg was.
Zo werd de 'gezondheidstabel' geboren.
Eerst stelde ik vast hoeveel kilocalorieën (ondanks de overgang naar Joules blijft vrijwel iedereen over calorieën spreken als het om energie gaat) ik dagelijks nodig had als ik niets bijzonders deed, dwz, de dag doorbracht achter mijn computer thuis met nu en dan iets huishoudelijks zoals boodschappen doen, eten koken, wassen, enzovoort. Dat schatte ik na enige studie op internet op 1650 Kcal.
Daarna zette ik een excelsheet op.
Daarin noteer ik elke dag wat ik eet en hoeveel Kcal dat is. Met formules op de juiste plaatsen kan ik precies zien hoeveel ik die dag minder eet dan 1650 Kcal. Daarnaast houd ik bij hoeveel Kcal ik verbruik door extra te bewegen.
Daartoe heb ik ook een aantal formules in mijn gezondheidstabel ingebouwd. Ik kan invullen hoeveel kilometer ik gelopen of gefietst heb, of, als ik die niet weet, hoelang ik gelopen of gefietst heb. De energie die ik daarmee verbruik gaat ook in de tabel (met een minteken ervoor), en zo kan ik elke dag zien hoeveel ik die dag heb aangesproken van de vetvoorraad die ik bij me draag.
Een kilo lichaamsvet levert maar liefst 9000 Kcal op.....!!!
Na bijna zes weken kan ik alvast een tussenbalans opmaken.
Ik heb nu ongeveer 16.000 Kcal minder ingenomen dan verbruikt (ongeveer 400 Kcal per dag), en dat zou ik dus moeten merken.
Inderdaad.
Sinds twee weken pas ik weer in voornoemde broek, en ik merk het natuurlijk ook anderszins dat er hier en daar iets is afgegaan.
Ik heb zelf geen weegschaal, maar toen ik mij laatst weer bij iemand woog waar ik op 14 januari nog 60 kilo was, bleek ik nu ongeveer anderhalf à twee kilo te zijn afgevallen, wat aardig overeenkomt met mijn calorieberekening.
Maar wat mij nog sterker motiveert is het feit dat ik me zoveel beter ben gaan voelen. De eerste twee weken had ik af en toe het gevoel dat ik mijn best moest doen en moest volhouden, vooral als ik me een beetje verveelde en dan wat afleiding wilde door wat te gaan eten, maar daarna leek het net of mijn lichaam in een andere versnelling terecht was gekomen.
Ik voel me lekkerder, lichter, energieker en blijer.
Helaas zal ik er waarschijnlijk nooit achter komen of dit positieve gevoel het gevolg is van gewichtsvermindering, toegenomen beweging, het eten van meer groente en fruit, het verminderen van snoep en koek, het bevredigende gevoel dat ik het doel bereikt heb dat ik mijzelf stelde, of nog iets anders.
Hoe dan ook, mijn gezondheidstabel heeft mij verdunning en verlichting opgeleverd, en dat blijkt voor mij een plezierige combinatie.
posted by Eva at 11:37 am
0 comments
