japan in beelden (deel 1)
Aan de hand van foto's zal ik wat bijpraten over wat ik hier beleefd en gezien heb.
In Kyoto ben ik een middag met een 18-jarige Japanse studente op stap geweest. In ruil voor een lunch mocht ik haar het hemd van het lijf vragen. Ze kwam oorspronkelijk uit het zuidelijkste puntje van Japan, maar studeert nu sinds een half jaar aan de meest prestigieuze universiteit in West Japan, in Kyoto. Volgens haar delen veel mensen om historische redenen Japan nog steeds in West en Oost in. Die historie betreft dan de shoguns die in die tijd de belangrijkste gebieden in handen hadden.
Ze studeert rechten, en wil na haar afstuderen graag iets doen in de handelsbetrekkingen tussen buitenlandse bedrijven en Japan. Daarom leidt ze ook graag buitenlandse toeristen rond om haar Engels te oefenen. Ze heeft het prima gedaan.
Samen met haar ben ik naar Fushimi (een dorpje dat tegen Kyoto ligt aangebouwd) gegaan, waar een bijzondere collectie Shintopoorten staat. Iedereen in Japan kan een poort aanschaffen en, zolang er nog plaats is, hier bij laten plaatsen. Het gevolg is dat je op een weg van pakweg 5 kilometer door een woud van poorten loopt. Bijgaand plaatje doet hier niet helemaal recht aan.
Ook kwamen we langs een sake fabriekje. Het water dat in Fushimi uit de grond komt schijnt zo lekker te zijn, dat de sake die met dit water wordt gemaakt tot in de verre omtrek geroemd wordt.
De gemeente heeft het water ook direct voor de bewoners beschikbaar gemaakt. Op diverse plaatsen staan tappunten waar de bewoners het lekkere water komen tappen. Mijn studente (ik ben even haar naam kwijt) woonde zelf ook in Fushimi en tapte zelf ook water bij zo'n tappunt.
Ik was benieuwd hoe vaak ik de traditionele Japanse kimonodracht zou tegenkomen. Zou het zoiets zijn als het Volendammer kostuum, alleen voor toeristen? Maar nee. Heel vanzelfsprekend lopen Japanse dames en soms ook mannen in deze formele kledij. Mannen hebben een soortgelijke outfit, maar dan in zwart en grijs en wit. Ze trekken dit aan bij speciale gelegenheden, soms als ze uitgaan (ik zag er een paar toen ik naar Jesus Christ Superstar ging), of bij een verjaardag, of andere feestelijkheden.
De tuinen bij Japanse tempelcomplexen zijn vaak zeer de moeite waard. Zeker nu met de herfstkleuren is het volop genieten. Zo'n tuin vereist natuurlijk wel veel onderhoud, maar als je het met een groepje doet is het ook wel weer gezellig.
In Kyoto ben ik een middag met een 18-jarige Japanse studente op stap geweest. In ruil voor een lunch mocht ik haar het hemd van het lijf vragen. Ze kwam oorspronkelijk uit het zuidelijkste puntje van Japan, maar studeert nu sinds een half jaar aan de meest prestigieuze universiteit in West Japan, in Kyoto. Volgens haar delen veel mensen om historische redenen Japan nog steeds in West en Oost in. Die historie betreft dan de shoguns die in die tijd de belangrijkste gebieden in handen hadden.
Ze studeert rechten, en wil na haar afstuderen graag iets doen in de handelsbetrekkingen tussen buitenlandse bedrijven en Japan. Daarom leidt ze ook graag buitenlandse toeristen rond om haar Engels te oefenen. Ze heeft het prima gedaan.
Samen met haar ben ik naar Fushimi (een dorpje dat tegen Kyoto ligt aangebouwd) gegaan, waar een bijzondere collectie Shintopoorten staat. Iedereen in Japan kan een poort aanschaffen en, zolang er nog plaats is, hier bij laten plaatsen. Het gevolg is dat je op een weg van pakweg 5 kilometer door een woud van poorten loopt. Bijgaand plaatje doet hier niet helemaal recht aan.
Ook kwamen we langs een sake fabriekje. Het water dat in Fushimi uit de grond komt schijnt zo lekker te zijn, dat de sake die met dit water wordt gemaakt tot in de verre omtrek geroemd wordt.
De gemeente heeft het water ook direct voor de bewoners beschikbaar gemaakt. Op diverse plaatsen staan tappunten waar de bewoners het lekkere water komen tappen. Mijn studente (ik ben even haar naam kwijt) woonde zelf ook in Fushimi en tapte zelf ook water bij zo'n tappunt.
Ik was benieuwd hoe vaak ik de traditionele Japanse kimonodracht zou tegenkomen. Zou het zoiets zijn als het Volendammer kostuum, alleen voor toeristen? Maar nee. Heel vanzelfsprekend lopen Japanse dames en soms ook mannen in deze formele kledij. Mannen hebben een soortgelijke outfit, maar dan in zwart en grijs en wit. Ze trekken dit aan bij speciale gelegenheden, soms als ze uitgaan (ik zag er een paar toen ik naar Jesus Christ Superstar ging), of bij een verjaardag, of andere feestelijkheden.
De tuinen bij Japanse tempelcomplexen zijn vaak zeer de moeite waard. Zeker nu met de herfstkleuren is het volop genieten. Zo'n tuin vereist natuurlijk wel veel onderhoud, maar als je het met een groepje doet is het ook wel weer gezellig.
posted by Eva at 1:04 pm
0 Comments:
Post a Comment
<< Home