geluiden van de toekomst

De geluiden van de toekomst gaan natuurlijk onverbrekelijk samen met hoe wij ´in de toekomst´ zullen leven. Omdat er om de haverklap nieuwe vindingen het levenslicht zien, is het voorspellen van ons toekomstig leven een hachelijke zaak. Voorspellingen die dramatisch hebben gefaald zijn nu bijzonder vermakelijk.

Een belangrijke motor achter innovaties, op initiatief van zowel industrie als staat, is een groeiende urgentie om vervuiling en broeikasgas terug te brengen, om zuiniger om te gaan met energie en om nieuwe energiebronnen te exploiteren. Bij belangrijke gebruiksgoederen als auto's is een explosie aan experimenten en innovaties te zien.




Een grote variatie en een snelle 'natuurlijke' selectie zullen de producten laten evolueren die uiteindelijk het gezicht op de weg en de bijbehorende geluiden gaan bepalen. Die geluiden zullen vermoedelijk aanzienlijk anders klinken dan nu. De richting van de verandering lijkt te leiden naar meer electriciteitsverbruik, en het overbodig maken van olie-gerelateerde producten voor het vervoer.
Als deze ontwikkeling doorzet, zal het verder exploiteren van betrouwbare bronnen van electrische energie tegelijkertijd ook een impuls krijgen.





Omdat de zonne-energie in tropische gebieden overvloediger is dan elders, zal dit mogelijk de economische balans tussen de rijke westerse landen en de olie-landen enerzijds en de arme 'ontwikkelingslanden' anderzijds in een beter evenwicht brengen.





Landen zoals Nederland zullen zich waarschijnlijk meer gaan richten op het exploiteren van wind en water (getijden-energie).

In de figuur zijn de aantallen WO-aanvragen in het technologieveld windenergie en de totale aantallen WO-aanvragen jaarlijks weergegeven. De gevonden aantallen in het jaar 1990 dienen als index. (Bron: Rapport (2005) Octrooicentrum Nederland) WO is een wereldwijd octrooi-instituut [Eva].

Golf- en getijdenenergie is een technologiegebied waarin weinig octrooien worden aangevraagd. In aantallen WO+EP-aanvragen gemeten is er over de onderzoeksperiode sprake van een zeer sterke groei (1000 %).(Bron: Rapport (2005) Octrooicentrum Nederland)WO en EP zijn respectievelijk een wereldwijd en een Europees octrooi-instituut [Eva]

Geluiden dus:

Ontploffingsmotoren zijn uit, electromotoren zijn in. Minder lawaai, dat lijkt me een veilige voorspelling. En minder ongure gassen.
Allemaal positief.

Daarnaast zal electriciteit in de auto en voortgeschreden computertechnologie andere innovaties meer voordehandliggend maken.
Te denken valt aan een electromagneet die afhankelijk van de afstand tussen twee auto's meer kracht genereert en afstotend werkt door beide dezelfde pool te geven. Botsingen tussen auto's komen minder voor.
Het invoegen op een snelweg kan zo zelfs geautomatiseerd worden: bij het naderen van een invoegstrook, zorgt een signaal vanuit een kastje in de berm voor een grotere afstand tussen twee wagens, die gecoördineerd wordt met plaats en snelheid van de invoegende auto's. Mogelijk zijn veelvuldig aangebrachte bakens langs alle wegen zelfs voldoende om bestuurderloze auto's van A naar B te laten rijden, terwijl onderlinge electronische communicatie tussen de vervoermiddelen zorgt voor veilige afstanden en snelheden. Omdat individuele acties van bestuurders hiermee overruled worden, zal dit wel op grote weerstanden stuiten. Hoe kun je nu nog laten zien dat je stoer bent? Niet door middel van een brullende motor.... Toch zal het belang van verkeersveiligheid zwaar moeten wegen en wie weet komt dat er toch nog van.

Een andere innovatie in een electrische auto die voor de hand ligt en in één van de prototypes al is opgenomen is geen achteruitkijkspiegels aan weerszijden van de auto (luchtweerstand, kwetsbaarheid), maar een achteruitkijkcamera die via een scherm op het dashboard een blik naar achteren kan werpen.

Over 25 jaar zullen sommigen zich met afgrijzen (of met weemoed....??) herinneren hoe het stonk en brulde in de stad, en hoe soepel en fris het nu allemaal verloopt. Niettemin: minder lawaai maakt de kans op aanrijdingen tussen fietsers en voetgangers groter. Ik realiseer me dat ik vaak 'op geluid' fiets, omdat tegelijk alle richtingen bekijken niet altijd gemakkelijk gaat. Een deel van het veld bestrijk je dan met je oren. Praktisch geluidloze wagens merk je dan niet op. Dit zal wellicht leiden tot nog meer scheiding van verkeerssoorten.

Er valt veel te fantaseren over de toekomst. Er verandert veel in een hoog tempo. Heel interessant allemaal.

geluiden uit het verleden

Haast zonder erg absorberen wij onze acoustische omgeving. Het is bijna vergelijkbaar met geuren. Ik herinner me de eerste keer dat ik voet op Kreta zette. Het eerste dat mij opviel was het droog-kruidige briesje dat mij omspoelde en mijn neusgaten binnendrong. Na enige tijd is de geur vanzelfsprekend en valt niet meer op, en de geur was niet meer zo'n opvallend aspect van mijn verblijf.
Dan, terug in Nederland, ben ik op een zonnige dag in de kruidentuin van de Hortus in Amsterdam, plotseling terug op Kreta en besef ik pas bij nader inzien dat een geur mij daarheen terugbracht.

Van geuren is bekend dat zij levendige herinneringen kunnen oproepen, maar geluiden kunnen er ook wat van. Toen mijn oudste dochter al een jaar zonder noemenswaardig heimwee in Sydney (Australië) woonde, verlangde ze plotseling zeer hevig terug naar Amsterdam toen zij bij een bezoekje aan Melbourne de combino-trams hoorde.

Het is daarom van grote emotionele waarde, nog afgezien van het historisch belang, dat de nederlandse omroep op internet huisvesting biedt aan een bibliotheek van verdwenen geluiden.
Hoe meer jaren je achter je hebt, hoe meer weemoed je kunt ervaren bij het beluisteren van een hoefsmid, draaiende molenwieken, buizenpost(!), een hammondorgel in de bioscoop of het geluid van een puntenslijper met draaihengel.

Ook in andere landen zijn geluidsbibliotheken aangelegd, zoals op de Canadese website van het Institute of Acoustic Ecology

En zo ga ik vrijwel vanzelf denken over de geluiden die ons momenteel omringen, en hoe we over kortere of langere tijd zelfs de onaangename geluiden van nu ooit zullen missen.

Welke geluiden zullen straks verdwenen zijn..... en welke nieuwe geluiden zullen in de toekomst een vanzelfsprekend onderdeel worden van ons acoustisch behang.....

Daarover een volgende keer mijn speculaties.

obama tsunami

Ruim een jaar geleden (december 2006) schreef ik geïnspireerd dat Barack Obama de nieuwe president van de Verenigde Staten zou worden.


Heel voorbarig, want het was toen nog onbekend of hij zich wel kandidaat zou stellen. En nadat hij zich kandidaat had gesteld, zagen de peilingen er niet zo gunstig uit. In het daaropvolgende jaar 2007, na zijn kandidaatstelling in april, had Hillary Clinton vrijwel overal een voorsprong van zeker 20 tot 30% van de stemmen als kandidaat die de Democraten in de Presidentsverkiezingen zou moeten vertegenwoordigen.

Nu zijn de echte stemmingen voor de kandidaatsstelling begonnen, en er is een enorme beweging op gang gekomen. Wij zien er hier nog niet zo veel van, maar er is iets aan de gang dat zijn weerga niet kent, en over enige tijd zullen ook wij niet ontkomen aan de Obama Tsunami.

Het is de overtuiging van Barack Obama dat de enige manier om echte verandering tot stand te brengen is een verandering in mind-set te bewerktstelligen, niet bij enkele personen die zogenaamd aan de macht zijn, maar bij miljoenen en miljoenen.
Dus dat is wat hij nu probeert te doen. En die mind-set is: we staan er samen voor, we moeten ons verenigen om samen de problemen aan te pakken: armoede, oorlog, global warming, gebrekkig onderwijs.

En de boodschap verspreidt zich razendsnel, exponentiëel, mag ik wel zeggen...

Alleen al in de maand januari heeft de organisatie van Barack Obama 32 miljoen dollar bij elkaar gebracht, van 250.000 nieuwe donoren. Hier slaan zelfs de doorgewinterde commentatoren van achterover van verbazing. Die donoren zijn dus geen groot-industriëlen, maar gewone mensen die elke maand hun salaris moeten afwachten om een donatie te kunnen doen.

Hillary Clinton was nog aardig tegen haar medespelers toen ze zich nog op veilige voorsprong waande (10 november 2007):

So, we have to ask ourselves, what is this election going to be focused on? Well, I will tell you what I want to do. I am not interested in attacking my opponents. I am interested in attacking the problems of America, and I believe -- [Applause] -- we should be turning up the heat on the Republicans; they deserve all the heat we can give them.

Maar toen Barack Obama steeg in de peilingen werden zij en haar man Bill Clinton steeds onaangenamer. Dit werkte, naar het schijnt, voornamelijk in haar nadeel, zeker gezien haar overweldigende nederlaag in South Carolina 55% voor Barack Obama en 27% voor Hillary Clinton. Daarna werd de toon weer vriendelijk, haar man verdween weer naar de achtergrond en het laatste debat, afgelopen donderdag 31 januari, liet twee beleefde en zelfs hartelijke democraten zien die het vooral tegen de Republikeinen wilde opnemen. Maar ook dit zal Hillary Clinton niet helpen. De beweging is niet meer te stoppen, en ik verwacht dat de Obama Tsunami de 22 staten zal overspoelen die op 5 februari hun voorkeurskandidaat moeten kiezen. Niet alleen zal ook hier de opkomst overweldigend zijn, zoals in de voorgaande staten (ongeveer tweemaal zoveel als vier jaar geleden), maar het zal tevens laten zien dat een positieve, helende boodschap het kan winnen van een verdeel- en heersboodschap.

Een ontroerend voorbeeld van het soort creativiteit waartoe Barack Obama inspireert is het lied 'Yes we can'.





Er staat ons veel moois te wachten...

japan in beelden (deel 3)

Rondom de vulkaan Mount Aso.

japan in beelden (deel 2)

Met een trein die zich steeds harder gierend door een dal omhoog slingerde, vervolgens met een kabeltrein (of hoe heet zoiets) en daarna met de bus kwamen we in het dorp Koyosan terecht.
Het dorp is 1200 jaar geleden gesticht door een of andere boeddistische monik, Kobodaishi genaamd, en heeft daarmee het zogenaamde esoterische boeddisme in Japan vaste voet aan de grond gegeven. Het esoterische dankt deze variant van het boeddisme aan de opvatting dat men niet tot de dood hoeft te wachten om in een staat van verlichting te raken; tijdens het leven kan dit ook al.

Het dorp bestaat behalve uit een winkelstraat vol souvenirs uit 171 tempels, een boeddistische school en een boeddistische universiteit, die door monikken en monikken in spe bezocht wordt. Hier en daar doen vrouwen hier ook aan mee, maar het blijft een mannen aangelegenheid.


Koyosan is verder beroemd vanwege een enorm kerkhof waar allerlei beroemdheden liggen, zoals natuurlijk de botten van Kobodaishi himself en aanverwante geestelijken, maar ook van andere hotemetoten, zoals leden van de Japanse keizerlijke familie van voor 1850, een Engelse dame met de naam E.A. Woods, die zich anderhalve eeuw geleden inspande voor een soort van oecomene met het Christendom, de baas van Panasonic, en nog zo wat verrassende doden. Een nieuw gedeelte van het kerkhof bestaat uit grote graven die zijn aangekocht en ingericht door diverse bedrijven. Als je tijdens kantooruren het leven laat, kun je hier je laatste rustplek krijgen. Volgens mij is het vooral weer PR-stunt.





Zo was er ook een graf van een vliegtuigfabriek, die bij wijze van variant op de normale graftorentjes, diverse onderdelen van een vliegtuig gebruikte, bekroond met bovenop een gigantische propellor. Bijgaand het graf van een koffiefabrikant. Michiel, een van onze langere groepsleden, keek of er echt koffie in het kopje zat, en ja, inderdaad. Waarschijnlijk wel een weerbestendige vorm van koffie...



Wij overnachtten in een van de vele kloosters, maar ook hier troffen we de gebruikelijke airconditioning en tv op de kamer....






Bij ruimtegebrek in het horizontale vlak, kun je uitwijken naar boven. Bij diverse tankstations trek je met een touwtje de door jou gewenste brandstof uit de hemel.



In het Peace Park van Hiroshima trof ik deze man, 82 jaar oud. Hij sprak me aan, vooral om te vertellen, leek het, dat hij al 82 was. Toen de bom viel was hij op exercitie in de bergen. Zijn familie en zijn huis was hij wel kwijt nadat de bom gevallen was. Hij sprak ook een woordje over de grens. 'Danke Schoen', zei hij.










Tien meter verder werd ik aangesproken door drie vrouwen van mijn eigen leeftijd, die een cursus Engelse les deden en hun Engels wilden oefenen. Nou, zei ik, als jullie nog meer Engels willen oefenen, zullen zondagmiddag dan nog een keer afspreken? Ze sprongen een gat in de lucht, en zo gezegd, zo gedaan. Ik had een geweldig leuke middag. Bijgaand zie je mij met Michiko, Nobuko en Chiyoko. We werden op de foto gezet door de eigenaar van de chrysanten die je op de achtergrond ziet. Met die chrysanten had hij een eerste prijs gewonnen. Het kweken van mooie grote chrysanten is bijna net zo´n rage als het kweken van een zwarte tulp, lijkt het. Bij elke festiviteit vind je rijen kraampjes met dit soort uitstallingen van chrysanten.


Op het prachtige eiland Miyajima, even uit de kust voor Hiroshima.






Vier kilometer omhoog naar de top van Mount Misen op het eiland Miyajima.






Apen en herten komen van nature op dit eiland voor.
De herten zijn een min of meer vreedzame coexistentie aangegaan met de vele toeristen die Miyajima bezoeken. Toeristen lezen op de borden dat het 'wildlife' met rust gelaten moet worden.
Echter een picknickende familie werd niet met rust gelaten door het wildlife zelf. De moeder gaf haar dochter de opdracht met de bak met rijst de droge rivierbedding in te lopen. Daar werd ze echter Help, MAMA!!! gevolgd door een troep herten. Gelukkig zwaaiden ze na enige pogingen af.
Het meisje kwam met de schrik vrij.