Reisschema met weersverwachting

Grappig, ik ontdek net dat mijn online reisschema ook de weersverwachtingen laat zien. (Als hij niet meteen doorlinkt moet je even mijn emailadres invullen).

In San Francisco is het op dit moment slechts 16 graden, zag ik net ...
Brrr.

George & Liana

While I'm away, George and Liana will take care that my house does not run away (well, you never know, do you?). They are a lovely couple from Rumania, and you can see they are feeling a bit at home already.


Today we discussed some practical matters such as how to build a fire in the bedroom and how to paint a wall by taking it down in pieces, and putting it on the floor so you don't have to balance on ladders to reach the difficult parts.

Yes, the house will probably still be there when I return next year but I'm not sure if I will still be able to recognize it!

Toot was jarig

Toot en Jan waren even over uit Honduras. Gelukkig gaan ze weer terug zodag ik ze daar in september kan gaan opzoeken.....

Gisteren was Toot jarig en dat vierden we met een geweldige avond aan zee. Eerst een stukje door de duinen waar de teunisbloemen opvielen door hun uitbundigheid. Overal het knallend geel tussen het groen.

In het al schemerende licht zagen we de witte kontjes van de konijnen af en toe boven het gras uit huppen.

Het weer was perfect, windstil, hoewel het soms even dreigde te gaan spetteren, maar lekker warm. Zo warm dat Loes de zee in liep. Maar dat was met voorbedachte rade, ze had onder haar kleren al een zwempak aangetrokken.

Toot twijfelde nog even tussen schuilen voor de schaarse druppels of toch maar helemaal nat worden, en koos tenslotte aarzelend voor het laatste.

Ook ik heb er aan moeten geloven en heb gisteren ontdekt dat het geen enkel probleem is om door te komen als je bij elke golf heel hard gilt.

Een korte wandeling door het pastel van zee en zwerk leidde naar de vuurtoren van Noordwijk. Daar gingen we zitten en verorberden de heerlijke superbonbons waar Toot ons op trakteerde.
Het aantal aanwezigen was geen deler van het aantal bonbons, maar als goede samaritanen wisten wij dit op een rechtvaardige manier op te lossen.
Wist je dat een halve bonbon in je handpalm op een donker strand net zo aanvoelt als een slak?

Gelukkig werden we bijgelicht door vuurwerk dat vanaf zee werd afgestoken zodat ik het natte prakje beter kon bekijken.

En dat vuurwerk bleek nog niet het einde van de pret, want over de boulevard van Noordwijk liep een roedel trommelaars dat daar de boel op stelten zette.

De boulevard was overigens opgeluisterd met diverse beelden, zo zagen we een groot geschapen man die zich schaamde, en een paard met een tennisracket, maar dat bleek toch een spiegel te zijn.

Tot slot portretteerde Loes mij nog even onder de kin van Koningin Beatrix.

Wat een feest....

Rolf and Luke

Rolf and his son Luke were over from London to grab their last chance of painting this town red. They really had a go at it, but finally ended up in a blues cafe, so I guess the net result of their visit must have been a kind of Deep Purple.



Never afraid to try something new, they didn't shy away from tasting a real Dutch herring, freshly caught and eaten raw with onions. As you can see, it didn't spoil their mood....

Synchroniciteit?

Dezer dagen een leuke maar ietwat vreemde combinatie van 'laatste keren afspreken voordat ik op reis ga', praktische dingen regelen en nog flink aanpoten op het werk.

Gisteren de laatste keer pizza eten met Brenda en Lars.




Vanavond heel leuk uit eten met Annemie, we kozen een Indonesisch restaurant. Vanwege de aangename temperaturen wilden we graag buiten eten, maar natuurlijk niet aan de drukke straatkant. Speciaal voor ons twee werd een tafel in de tuin achter het restaurant gedekt. Ondanks de dreigende lucht bleef het de hele avond droog. Het was er heel rustig, met uitzicht op groen en bloemen, en met een aantal bezoekjes van nieuwsgierige katten. We werden met grote zorg en liefdevolle aandacht bediend, zonder opdringerigheid.

Op de terugweg werd ik vlak bij het station aangesproken door een man die me vroeg of ik misschien een bepaalde Irish pub wist die hier in de buurt moest zijn. Hm, tja, er stond me wel iets bij, maar ik kon hem niet helpen. Hij wist geen adres.
"Je komt me wel bekend voor, hoor, volgens mij heb ik je wel eens eerder gezien."
Ik kon hem niet thuisbrengen, en het was natuurlijk een verdacht afgezaagde opmerking, maar ik wachtte belangstellend af waar hij mee kwam.
"Ja, ik denk dat het bij Paradiso was," zei hij.
"Tja, ik kom daar wel eens...." zei ik aarzelend.

[Overigens, nog even tussendoor over Paradiso. Toen ik daar de laatste keer in de rij stond voor een concert van Aereogramme en zo eens om me heen keek, stelde ik vast dat ik weer de enige boven de 40 was. De gedachte was nog geen seconde oud toen ik de jongen naast mij in de rij tegen zijn vriend hoorde opmerken: "Hm, ik ben hier weer de enige met een kleurtje." Inwendig klapte ik bijna dubbel van het lachen.
Tja.... op een bepaalde manier zijn wij natuurlijk altijd en overal de enige, het is maar net waar je op let....]

"Ja, Paradiso", zei de man, "zie je wel, dat zou het best kunnen zijn, ik dacht het wel, ik heb je toch wel eerder gezien. Ik ben trouwens J.J.," stelde hij zichzelf voor terwijl hij zijn hand uitstak.
"Ik ben Eva," zei ik.
Het leek me onwaarschijnlijk dat hij me van het concert van Aereogramme kende, want dan zou J.J. daar de tweede zijn geweest met een kleurtje. Maar misschien kende hij me van een andere keer, of was het toch de afgezaagde omweg. Die laatste interpretatie klopte weer met zijn volgende vraag, namelijk of we een keer ergens wat zouden gaan drinken. Hij leek me best aardig, maar ik wist het niet zo.
Ik zei dat dat niet zo'n goed idee was omdat ik volgende week voor vijf maanden op reis ging.
"Waar ga je naar toe?"
"Eerst naar Californië, naar San Francisco--"
"Ik ga ook naar Californië, ik ga ook naar San Francisco," riep hij uit.
Synchroniciteit?
Bleek dat hij bij Shell werkte en voor zijn werk zes maanden naar SF ging, maar pas vanaf eind augustus, terwijl ik vanaf 7 augustus bij het IONS in Petaluma verblijf. Daarom is de kans klein dat we elkaar daar zullen tegenkomen, maar wellicht ga ik tijdens mijn verblijf op het IONS toch nog wel een keer naar SF, misschien wel om één van de concerten te bezoeken die Koen me tipte (zie commentaar vorige post). Het IONS ligt zo'n 40 mijl van SF, voor Amerikaanse begrippen natuurlijk een kippe-eindje.
"Ben je al vaker in San Francisco geweest," vroeg ik, "ken je de stad een beetje?"
"Ja, ja, ik kom daar vaker," en hij noemde een paar dingen die ik beslist moest gaan zien, die ik helaas alweer vergeten ben maar die me misschien wel weer te binnen schieten als ik daar ben.
"Jammer dat je me niet kan rondleiden in San Francisco," merkte ik op.
"Tja, je weet maar nooit, laten we elkaars telefoonnummers noteren," stelde hij voor. Hij gaf me ook het nummer van het appartement waar hij daar zou verblijven. We zien het wel.

Vandaag verder veel bezig geweest met data-analyse in het meditatieproject. De data zijn nogal vreemd want ze passen niet goed bij de uitkomsten van vorig onderzoek. Ben benieuwd of we daar voor mijn vertrek nog iets meer van kunnen gaan begrijpen.



A.s. vrijdag en maandag heb ik nog proefpersonen ingepland voor het Schrödingerproject, waar we (d.w.z. Dick Bierman, Stephen en ik) willen vaststellen of een quantumdeeltje (gammastraling) dat nog nooit eerder is waargenomen een andere golf in het EEG veroorzaakt dan een quantumdeeltje dat al wel eerder is waargenomen.

Dick Bierman leunt hier quasi-nonchalant tegen een buste van Erwin Schrödinger, met op de sokkel een Schrödingervergelijking. De foto is vorig jaar in Wenen gemaakt op de jaarlijkse clubmeeting van de parapsychologen.

Hieronder links zie je hoe Stephen het EEG aanbrengt bij een proefpersoon en ik rechts de rol van waarnemer van kwantumdeeltjes speel.

Voor wie hier meer over wil weten: hier kun je een filmpje downloaden over de achtergronden van het experiment en de procedure. Ik assisteer Dick nu bij het uitvoeren van een variant van dit onderzoek.

Tourdates

Oh well, Nederlands is mijn moerstaal, dus what the heck.

Anna vroeg vandaag of ik al zenuwachtig was, maar nee, dat niet, wel enigszins gedesoriënteerd, alsof ik op twee plaatsen tegelijk ben.

Zoals met die droom waar ik vanochtend mee wakker werd. Ik was in ons oude huis in het Woonkollektief. Het stond leeg, en het bleek een 'algemene voorziening'. Dat was het altijd al geweest volgens mijn droom. Overal kurk, op vloer en wanden. Links, aan de westkant, een aantal ruime maar lege kantoorkamers, dan een enorm grote rechthoekige hal die heel prettig aanvoelde, en rechts een rij deuren waarachter zich, dacht ik, toiletten bevonden.
Ik stelde me voor wat je met die ruimte zou kunnen doen, alsof ik er zou komen wonen.
Dat kurk, daar moest natuurlijk wel wat mee gebeuren, dat was veel te bruin allemaal en te kriebelig, het zou strakker moeten.
Iemand vroeg me waar ik nu woonde, ik wilde zeggen dat ik hier in het woonkollektief woonde, maar wist dat dat niet klopte, ik woonde ergens op een plekje buiten het woonkollektief, en dat vertelde ik ook.

Toen trilde ik mijn bed uit omdat een stel krachtige woofers in mijn buurtje werden rondgereden. Een trotse eigenaar, wellicht ter compensatie van minder imponerende onderdelen.
Ik werd min of meer wakker, maar waar was ik? De hele situatie paste niet op mijn droom, dus ik concludeerde dat ik niet in het woonkollektief was. En dat plekje buiten het woonkollektief waar ik woonde? Nee, dat paste ook niet. Verwarrend en vreemd om niet te weten waar je bent.

Reality check: het is maandag, ik ben in Amsterdam, het is grijs en nat.




Als ik op reis ben zal het met de oriëntatie wel niet beter worden. Dan moet ik eerst op mijn schattige nieuwe mobieltje de datum controleren voordat ik weet waar ik ben. Zoals die legendarische Amerikanen die Europa doen en weten dat ze nu in Rome zijn omdat het dinsdag is.



TOURDATES:
4-7 augustus: San Francisco. Myrna en haar vriend Bart zitten daar dan ook, ontdekten we vorige week, we logeren op loopafstand van elkaar, dus samen ergens koffie drinken zit in de planning
7-20 augustus: Institute of Noetic Sciences (IONS): cursus parapsychologie plus de jaarlijkse clubmeeting van de parapsychologen.
20 augustus - 17 september: het plan is dat ik Dean Radin van het IONS kan assisteren bij onderzoek dat hij doet, maar de details zijn nog niet bekend.
17-september - 10 oktober: Naar Toot en Jan in Tegucigalpa, Honduras
13 oktober (lange reis + tegen de zon in) - 3 januari 2006: Australië en Nieuw-Zeeland, nog nader in te vullen.
4 januari 2006: Amsterdam

Fly Away

August 4 will see me fly from Amsterdam to London, from London to Boston, and from Boston to San Francisco.
I will leave Amsterdam early in the morning, and it will still be light when I arrive in SF nineteen hours later.

A long day.

Anyone there who would like to show me around in San Francisco, then please contact me (leave a comment).

It's my first stop on a five month trip around the world.

This blog will keep you posted about Eva during her travels.