bierpul mosterdpot

In de koelkast vond ik een vrijwel lege mosterdpot in de vorm van een bierpul. Je weet wel, zo'n pot van glas met een handvat en een oranje rubberen geval dat zich bij wijze van deksel om de bovenrand klemt.

Laat ik deze bierpul aan mijn glazenverzameling toevoegen, dacht ik. Ik vulde hem met heet water en liet hem een nacht staan om de restjes mosterd los te weken. Dat lukte heel aardig. Ook de deksel liet zich goed schoonpoetsen, al wist ik niet zeker waarom ik dat deed. Misschien kwam die ooit nog van pas als ik thee in dit glas schonk die ik niet koud wilde laten worden?

Daarna het etiket verwijderen.
Daarna het etiket verwijderen.
Daarna het etiket verwijderen.
Enfin, na drie dagen van weken, peuteren, wrijven, schrobben en schuren, kan ik min of meer door het glas heen kijken op de plaats waar eerst het etiket zat vastgelijmd. Bij een modaal uurloon had ik voor de geïnvesteerde tijd al een complete biertap inclusief glazenset kunnen aanschaffen.

Tijdens dat schrobben en schuren komen er merkwaardige gedachten bij me op. Hoe komt men bij Marne eigenlijk tot de keuze voor de etikettenlijm? Ik denk aan potten en blikken waar een etiket meestal alleen zit vastgeplakt bij een klein overlappend strookje op het etiket zelf, zodat je met een goed gemikte scheur in één beweging het etiket kunt verwijderen. Goed, de vorm van de bierpul verhinderde dat hier, maar twee kleine streepjes aan de uiteinden van het etiket had een hoop gescheeld. In gedachten berekende ik hoeveel liter lijm Marne met een dergelijke strategie zou kunnen besparen. Daar moet je natuurlijk wel weer de kosten van de nieuwe etiketplakapparatuur van aftrekken. Je bespaart echter niet alleen op de lijm maar het levert ook nog eens vrolijker klanten op die vaker een pot Marne zullen aanschaffen, en dat is toch uiteindelijk je doel.

Mogelijk ook vindt men bij Marne dat het etiket er gewoon op hoort te blijven zitten, opdat we het bier voortaan in glazen met vrolijke mosterd-etiketten serveren?

Of zou bij Marne een ernstig verstoorde relatie bestaan tussen de chef productontwikkeling en de chef etiketten plakken? De laatste legt elke oekaze van hogerhand naast zich neer, en blijft uit chagrijn op de vertrouwde manier etiketten plakken, stel ik me zo voor.

Waarschijnlijk, besloot ik, was dit een volkomen goedaardig geval van kortzichtigheid. Daarvan zijn ten slotte voorbeelden te over, zoals producten in nauwsluitend plastic folie, die slechts met volharding en een keur aan gereedschap te bevrijden zijn.

Mocht ik ooit een invloedrijke positie hebben bij één of ander bedrijf, dan zou een nieuw product de markt niet opkomen zonder dat de significant others van de ontwikkelaars het in huishoudelijke kring kritisch hebben uitgetest en er hun goedkeuring aan hebben gehecht. Misschien levert dat hier en daar enkele tijdelijk verstoorde relaties op, maar je hebt dan in ieder geval tevreden klanten.