Spelen

Het leven is een spel, maar niet iedereen speelt hetzelfde.

Ik speel bijvoorbeeld krijgertje met poema's.
En ik speel dat ik iets te weten kom over bewustzijn, vooral weer door te spelen met experimentjes die dat mysterieuze verschijnsel lijken te onderzoeken. En dan kan ik daarna weer met data spelen, wat ik ook leuk vind.

Dean speelt een soortgelijk spel met experimentjes om uit te vinden hoe het bewustzijn werkt, maar daartoe zet hij alle mogelijke knutselwerkjes in omdat hij het ook zo leuk vindt om daarmee te spelen.
Een voorbeeld is natuurlijk de zonnebril met LEDjes aan de binnenkant gemonteerd die een fel licht produceren. Ik hoop daar binnenkort een fotootje van te maken. Het experiment dat daar bij hoort gaat als volgt:
De proefpersoon krijgt een EEG-electrode op het hoofd bevestigd (een droom van Dean is om over een tijdje te kunnen spelen met een electrocap met 256 electroden....). De electrode komt op het achterhoofd omdat daar de visuele signalen door de hersens verwerkt worden.
Dan krijgt de proefpersoon de door Dean in elkaar geknutselde zonnebril op en een klein knoppenkastje in handen. De proefpersoon kan door het indrukken van een knop aangeven dat hij klaar is voor de volgende trial.
De trial kan inhouden dat de LEDjes kort opflitsen (met een signaal in het EEG tot gevolg), of de trial kan inhouden dat er niets gebeurt. (Controletrial).

Als net als bij vele andere experimenten ook hier weer een presentiment-effect optreedt, zal het EEG voorafgaand aan de lichtflits-trials iets in het EEG laten zien dat niet optreedt bij de controle-trials.
Bij een variant van dit experiment wil Dean ook trials inlassen waarin alleen de linker- of alleen de rechterkant van de zonnebril oplicht. Het knoppenkastje moet de proefpersoon dan ook de gelegenheid geven om te voorspellen of er een lichtflits komt en of deze links of rechts komt.

Daar was hij vorige week mee bezig toen hij uitvond dat hij een bepaald verloopstekkertje nodig had waarmee hij kon bepalen wat de aarde was en wat niet. Dat was een van de inkopen die we afgelopen zaterdag moesten doen. Tevens was hij op zoek naar een manier om alle soorten gereedschap (schroevendraaiers, tangetjes, sleutels, etc) altijd bij de hand te hebben zodat hij nooit meer hoeft te zoeken. Een soort gereedschapsschort met daarin natuurlijk allerlei multifunctionele tools.
Deans vrouw Suzie vertrouwde me toe dat Russel Targ (een van de vele oudgedienden onder de parapsychologen) de laatste keer een speeltje had laten zien waar Dean erg van onder de indruk was en nu moest hij de volgende keer natuurlijk met iets nog beters aankomen. Dat was ook deel van de strooptocht in de electronicazaak.
"Tja, en dan komt daarna Ed May weer langs..... " glimlachte ze veelzeggend.

Ik heb die fascinatie met dat soort zaken niet zo maar ik vind het heel leuk om hem zo bezig te zien en vind het prachtig wat hij in elkaar knutselt. Met de plannen die hij heeft kan hij wel een paar van dat soort knutselaars aan het werk houden, zei ik tegen hem. Dat beaamde hij, maar ja: geen geld. En bovendien vond hij het zelf ook heel leuk.
Lang geleden had hij drie maanden stage gelopen in het Philips-laboratorium in Eindhoven, vertelde hij, en dat had hij geweldig leuk gevonden. Heerlijk om de hele dag met allemaal van dat soort geeks bezig te zijn.
Hij herinnerde zich ook nog dat elke dag om half elf en om half drie de koffiedame langs kwam met koffie en broodjes ("broodies" noemde Dean ze).
En al het werk stopte! IEDEREEN ging aan de koffie en de broodjes.

Zijn auto is ook vermeldenswaard. (Let op het nummerbord).

"De motor is wel erg stil," merkte ik op, toen we stilstonden voor een stoplicht.
"Hij is uit," zei Dean.
Telkens als je geen gas geeft slaat de motor af, om vrijwel onhoorbaar weer te starten als je hem nodig hebt. 51.5 mijl per gallon, oftewel 22 km per liter voor ge-woon-werk.

En je ziet dat het geen miniatuur-autootje is.