Sausalito

Ik zit hier aan Tina's mooie nieuwe Mac (computer) in haar prachtige appartement in Sausalito, een dorpje dat net aan de andere kant van de Golden Gate brug tegen een steile heuvel zit geplakt, alsof het anders in het water zou glijden.

Toen Tina en haar vriend Steve vanavond vertrokken om naar een concert in SF te gaan, liep ik bij de opkomst van de volle maan langs het water en het was adembenemend mooi, waarvan de foto's hopelijk een indruk geven.



Vanaf de kade kijk je over de baai met rechts aan de overkant de skyline van San Francisco (zie foto), in het midden ongeveer ligt Alcatraz en links zie je de lichtjes van Berkeley en Oakland.








Hier zie je Alcatraz bij een opkomende volle maan.






Op deze foto zie je een in groene steen uitgevoerde zeehond met recht daarachter aan de overkant van de baai de lichtjes van Berkeley (de lichtjes zie je niet zo goed op de foto).














En op de foto hieronder zie je de skyline van SF bij nacht, met weer de maan.








Ik voel me bevoorrecht dat ik hier mag blijven slapen. Het huis zit heel grappig in elkaar met trappen en kleine kamertjes en hoekjes en gaatjes. Aan de achterkant is een groot houten terras met 's ochtends de zon. Onder het terras ligt een deel van Tina's slaapkamer en de toegang tot nog een best aardig grote tuin, zeker als je in aanmerking neemt dat ook dit huis tegen de helling zit geplakt.

De straat waaraan Tina's huis staat. Dit zijn huisjes aan de overkant.



Vanaf het terras kijk je door de bomen heen over de baai naar SF en Oakland.







Vanmiddag heb ik dan echt afscheid genomen van IONS en van diverse mensen daar, en we hadden weer een mooie bijeenkomst met de Mongoolse sjamanen.




Nadat Gail (op de foto links, met rechts naast haar Charlene), de gastvrouw van de sjamanen, hen had rondgeleid door de diverse kantoren van het IONS, heeft Tina hen in het kader van een serie gesprekken met helers vanuit diverse religieuze stromingen geinterviewd, wat weer door Kelly op film werd vastgelegd. Helaas kon ik niet bij dat interview aanwezig zijn.

Daarna heb ik de hersengolven van een sjamaan geregistreerd en die zagen er totaal anders uit dan wat ik tot nu toe gezien heb. Dat zegt nog niet zoveel want mijn ervaring is beperkt, en ik weet inmiddels dat hersengolven van verschillende mensen verrassenderwijs behoorlijk van elkaar kunnen verschillen, maar het was in dit geval toch wel van een heel andere orde.
Het was nog wel een hele bedoening om het experiment uit te voeren, want opnieuw kwam Kelly met de camera opnamen maken, maar tegelijkertijd kwam in het gevolg van de sjamaan niet alleen zijn vrouw en de tolk mee, maar nog een andere vrouw en twee mannen die elk ook met camera's alles op video vastlegden (en tijdens het experiment toen er verder niets meer te beleven viel prompt in slaap vielen) en bovendien was daar ook nog Gail, de gastvrouw van de Mongolen.
Het was dus nogal druk maar alles verliep verder prima.

Kelly achter de camera.




Nadat de sjamaan het experiment had doorlopen, volgde er buiten op een mooie plek tussen de bomen opnieuw een sjamaanse ceremonie waar ook diverse stafleden van het IONS bij aanwezig waren. Dit keer had hij speciaal de goede energie van de natuur op IONS, zoals hij zei, aangeroepen om ons behulpzaam te zijn.




Op de foto's zie je hoe na de ceremonie wordt nagepraat. Net als bij de ceremonie die ik bij Gail thuis gezien had vroeg hij na iedereen na afloop wat ze hadden ervaren.

Ook had hij een heel verhaal over het belang van kleuren. Het is belangrijk om de kleuren te dragen die je versterken. Zwart is de minst goede kleur omdat die niets uitstraalt.


De tolk vertaalt wat de sjamaan heeft uitgelegd.










Op de foto van links naar rechts: David (met wie ik de restjes in de koelkast had opgemaakt), met daarnaast Tristy en Sherry die beiden hun hersenen hebben geleend voor het pre-Brain experiment.

In de auto van het IONS naar Tina's huis in Sausalito vertelde Tina hoe bijzonder het interview met de sjamaan was geweest. Hij benadrukte hoe groot het belang van licht was, dat dit overal zit, in alles wat leeft en dat je je daarvoor moet open stellen. Ook is het licht de drager van informatie.
Net als veel andere spiritueel geinspireerde mensen legde hij uit dat liefde (en licht) het tegenovergestelde van angst is, en angst is het gevolg van een onbewuste (donkere) verwardheid.

Tina kon zich daar goed in vinden. Ze vertelde dat ze al van heel jongs af aan een diepe verbondenheid heeft gevoeld met de natuur en met allerlei dieren. Diverse keren heeft ze ervaren dat alles om haar heen licht was, zo heftig dat ze ervan in extase raakte. Alle voorwerpen kon ze nog net onderscheiden in dat licht omdat zij een zilverachtige lichtende omtrek hadden.
Tina's hersengolven waren overigens ook heel bijzonder omdat ze vrijwel alleen maar alfa-golven had. Dean had na honderden EEG's nog maar een keer eerder zo'n 'blissed out' EEG gezien en dat was bij iemand die, net als Tina overigens, meer dan twintig jaar mediteerde.

Uit onderzoek van de zeer gerespecteerde psycholoog Richard Davidson is ook gebleken dat de intensief mediterende boeddhistische monikken van de Dalai Lama een opvallende verandering in hun hersenactiviteit laten zien.
Er blijft natuurlijk nog steeds de vraag wat hier gevolg en oorzaak is, maar het lijkt er toch op dat langdurig en veel mediteren iets verandert in de hersenen.

Tina gelooft echter dat haar hersenen, of althans de werking van haar mentale vermogens, definitief veranderd zijn gedurende een zeer intensieve ervaring van een drietal jaar geleden, waar ze weer de licht-ervaring opriep (iets dat zij naar believen kan doen), maar die ervaring explodeerde toen in een veel intenser gevoel waarbij ze zich niet alleen goed kon verplaatsen in haar hond, die toen bij haar was, maar zelfs haar bewustzijn ervoer. Zij was haar hond van binnenuit.

Sinds die tijd heeft ze grote moeite om haar proefschrift, dat ervaringen zoals die van haarzelf in een theoretisch model probeert te plaatsen, af te schrijven. Telkens als ze leest wat ze eerder schreef ziet ze het als een zinloze onderneming omdat woorden compleet te kort schieten.

Het is hier inmiddels tegen half twaalf. Ik ga eens kijken of ik mijn bed voor de nacht in orde kan maken.