mongoolse steppen

Nu ik bijna wegga dringt het plotseling tot mensen door dat ik er straks niet meer ben en word ik overvallen met uitnodigingen.
Gisteren was een geweldige dag.
Charlene en Tina nodigden me uit om sushi te eten in Petaluma.
Het was heerlijk, zoals je kunt zien aan de leeggegeten bordjes.



Daarna was ik samen met Charlene en Tina uitgenodigd voor een bijeenkomst in de tuin van Gail.
Gail heeft gasten uit Mongolie op bezoek. Het is een sjamanen echtpaar, met een entourage van een stuk of 15 mensen, familie en vrienden en een tolk, omdat ze geen Engels spreken. Gisterenavond zouden zij een sjamaans ritueel laten zien.

Alleen al de plek waar Gail woonde was zeer indrukwekkend. Een gigantisch stuk grond, met diverse gebouwen erop. Het was groter dan het stuk grond waar De Ruimte (school van Fleur) op staat. Gail wees aan: Zie je die hoge populieren die daar staan, voorbij de appelboomgaard? Dat is de oostgrens. En zie je daar in de verte die telefoonpaal staan? Nee, daar, nog verder! Dat is de westgrens. En heel in de verte daar kun je net een stukje van het huis van de buren zien, dat is de noordgrens.
Het huis waar Gail zelf in woonde was ook heel groot. Omdat zij en haar familie veel van films houden hadden ze een scherm van ongeveer 1 bij 2 meter om video's op te bekijken. Als je dan op drie meter afstand zit heb je beslist een bioscoop-ervaring.
Bij haar slaapkamer aangekomen gaf ze aan: in dat bed is mijn zoon geboren en bij de aangrenzende, zeer ruime en luxe badkamer wees ze op de grote badkuip op pootjes: daar is mijn dochter in geboren, onder water.
Dan heeft ze ook nog de nodige gastenverblijven op haar terrein staan, helemaal compleet met grote keuken en badkamer en zo voort....

Maar dat zag ik allemaal pas later.

Toen Charlene, Tina en ik rond half acht aankwamen, later dan gepland omdat het eten zo lekker was dat we nog extra hadden bijbesteld en omdat we alledrie 'watchless' waren en dus geen idee meer hadden van de tijd, zaten de Mongoolse vrienden van Gail en een aantal andere genodigden al in een grote kring om een flink vuur te wachten op onze komst. Het begon al donker te worden en een bijna volle maan hing welwillend boven het schouwspel dat zich in het ondermaanse afspeelde.


Gail legde uit dat de man een zeer oud sjamaans ritueel zou gaan uitvoeren dat hij al een hele tijd niet meer gedaan had.


Een aantal van zijn familieleden, waaronder zijn vrouw, deden deels mee aan dit ritueel en deels ondersteunden zij de sjamaan door hem bijvoorbeeld op bepaalde momenten parafernalia aan te reiken zoals een verentooi op het hoofd of een slok van een drankje waarvan soms ook iets in het vuur geworpen werd en dan een klein steekvlammetje produceerde.

Het ritueel hield in dat de sjamaan de kracht van de hemel zou aanroepen voor geluk en gezondheid voor ons allemaal en dat hij ons zegende en zijn liefde gaf.
Daarna begon hij op een trommel te slaan terwijl hij om het vuur danste en zong in een taal die wij niet konden verstaan. Na een tijdje stond hij op zijn ronde bij iedereen afzonderlijk even stil, keek je in de ogen en maakte een zegenend gebaar.

Op een bepaald moment kreeg hij een vogel op zijn rug gebonden en maakte vliegbewegingen.



Verschillende keren kreeg ik het gevoel alsof de vreemde woorden, het ritueel en het vuur mij naar een onbekende plaats voerden, waar ik mij tussen de mensen van mijn volk warmde en mij daarbuiten omringd wist door uitgestrekte steppen.
Later maakte hij opnieuw een ronde waarbij hij ieder een uitspraak toevoegde, die de tolk in het Engels vertaalde. Bij mij zei hij bijvoorbeeld: "Jouw sterrenrijkdom verlicht mij".

Na afloop bedankte ik hem en ik kreeg een stevige omhelzing. Dat deed hij met iedereen die naar hem toekwam.
Het was werkelijk voelbaar dat hij veel warmte, liefde en geluk uitstraalde.

Na afloop legde hij via de tolk uit dat alles wat hij vandaag gezongen en gedanst had helemaal uit zijn intuitie was voortgekomen, en helemaal nieuw was, niet eerder gedaan.

Ahum, dus niks geen oud ritueel en zo.
Maar wat mij betreft indrukwekkend genoeg.