het huis van tina
Ik zit inmiddels in Honduras, waarover later hopelijk meer, maar hier nog wat fotootjes van mijn laatste dag in Sausalito, het dorpje ten noorden van San Francisco.
Hier wat foto's van het huis van Tina, meer dan honderd jaar oud en geheel gebouwd uit Redwood.
Foto van Tina en haar vriend Steve voor The Inn Above Tide, dat prachtig aan de baai ligt en uitkijkt op de aanlegplaats van de veerboot naar SF.
De ingang van het huis van Tina
Eettafel en ingang van binnenuit.
Woonkamer met links achter de plant de bank waar ik de nacht heb doorgebracht.
Voor koude dagen. Daarachter ligt de keuken.
Tina's studeerplekje met Mac model nachtlampje.
Overal waar je naar buiten kijkt is het groen.
Het terras voor lange ochtenden met ontbijt en interessante gesprekken.
En terwijl je zit te praten is dit het uitzicht van het terras....
posted by Eva at 11:38 pm
4 Comments:
Lieve Eva,
Honduras, spannend zeg! Wat betreft mijn spanning ten aanzien van Psych Bull, het valt mee. M'n maag kriebelt alleen als ik 's ochtends m'n mailbox open. Zit er niks bijzonders in, dan hoef ik me de rest van mijn werkdag geen zorgen te maken, want tegen de tijd dat de VS aan het werk gaat, zit ik al weer op de fiets naar huis.
Wat betreft het geld in de VS: het is ongetwijfeld waar dat Californie duurder is dan de rest van de VS, wie zou er niet willen wonen? Net als Amsterdam; ik was laatst in Rotterdam en liep toevallig langs een etalage van een makelaar; zelfs in Rotterdam zijn de prijzen de helft of minder van de prijzen in Amsterdam. Een vriendin van mij werkt in Enschede, maar woont net over de grens in Duitsland. Daar heeft ze een villa, echt ongelooflijk, dat was aan de Nederlandse kant van de grens ook niet mogelijk geweest. En dan heeft ze nog het Nederlandse belastingvoordeel en de Duitse subsidie voor koophuizen!
En nog een stukje Ridley (zo blijf je toch een beetje bij). Je weet nog dat Gould bijna klaarkwam van het idee dat alle soorten een bepaald soort genen delen (de hox genes)? Zodat Goethe's verhaal van archetypes toch bewaarheid werd? Leuk om dit verhaal in Ridley's woorden na te lezen; hij gebruikt het om uit te leggen waarom de genen van mensen en chimps maar weinig verschillen, terwijl het fenotype toch wel erg anders is:
“The most stunning surprise to greet scientists when they first lifted the lid on animal genomes was the discovery of the same sets of genes in wildly different animals. In the early 1980s, fly geneticists were thrilled to discover a small group of genes they called the hox genes that seemed to set out the body plan of the fly during early development - roughly telling it where to put the head, the legs, the wings, and so on. But they were completely unprepared for what came next. Their mouse-studying colleagues found recognizably the same hox genes, in the same order, doing the same job. The same gene tells a mouse embryo where (but not how) to grow ribs as tells a fly embryo where to grow wings: you can even swap this gene between species. Nothing had prepared biologists for this shock. It meant, in effect, that the basic body plan of all animals had been worked out in the genome of a long-extinct ancestor that lived more than 600 million years before and had been preserved ever since in its descendants (and that includes you).
Hox genes are the recipes for proteins called “transcription factors,” which means that their job is to “switch on” other genes. A transcription factor works by attaching itself to a region of DNA called a promoter. In creatures such as flies and people (as opposed to bacteria, say), promoters consist of about five separate stretches of DNA code, usually upstream of the gene itself, sometimes downstream. Each of those sequences attracts a different transcription factor, which in turn initiates (or blocks) the transcription of the gene. Most genes will not be activated until several of their promoters have caught transcription factors. Each transcription factor is itself the product of another gene somewhere else in the genome. The function of many genes is therefore to switch other genes on or off. And the susceptibility of a gene to being switched on or off depends on the sensitivity of its promoters. If its promoters have shifted or have changed sequence so that the transcription factors find them more easily, the gene may be more active. Or if the change has made the promoters attract blocking transcription factors rather than enhancing ones, the gene may be less active.
Small changes in the promoter can therefore have subtle effects on the expression of the gene. (…) It is in promoters that scientists expect to find most evolutionary change in animals and plants. (…) The beauty of the system is that the same gene can be reused in different places and at different times simply by putting a set of different promoters beside it. (…) To make grand changes in the body plan of animals, there is no need to invent new genes, just as there is no need to invent new words to write an original novel. All you need to do is switch the same ones on and off in different patterns. Suddenly, here is a mechanism for creating large and small evolutionary changes from small genetic differences. Merely by adjusting the sequence of a promoter, or adding a new one, you could alter the expression of a gene. And if that gene is itself the code for a transcription factor, then its expression will alter the expression of other genes. Just a tiny change in one promoter will produce a cascade of differences for the organism. These changes might be sufficient to create a wholly new species without changing the genes themselves at all.”
Groetjes Annemie
Hi Annemie,
leuk hoor die stukjes van Ridley, en zo kan ik inderdaad een beetje bij blijven.
Hij legt het allemaal wel wat smeuiiger uit dan Gould.
Eva
Dag Eva, dag Annemie,
Leuk om mijn favoriete stukjes Ridley te lezen. Je typt zo toch niet over, Annemie, je gebruikt toch wel OCR?
Verder niet zo veel tijd om te lezen en te schrijven. Beetje veel aan het hoofd.
liefs
Jeroen
Lieve Jeroen,
hoop dat alles wel goed gaat met je?
Veel liefs,
Eva
Post a Comment
<< Home