over muziek en ouder worden

De Unvollendete van Schubert, plus de 4e van Mahler, uitgevoerd door het studentenorkest Sweelinck.
De 4e van Mahler was prachtig gedaan, en de muziek vond ik opnieuw weer mooi en fascinerend.
De Unvollendete van Schubert hoorde tot mijn favorieten toen ik een jaar of 16 was. Ik heb me toen ook ingespannen het thema in notenschrift weer te geven. Ik moet het nog ergens hebben. Ik dacht, ik zoek het even op en scan het even, maar ik kon het gelukkig niet vinden, anders had ik mijzelf de rest van de dag wellicht weer verloren in een vergaan verleden.
Overigens, ik las onlangs in de NRC dat ouderen zich het gelukkigste voelen. Een van de wetenschappers van het aangehaalde onderzoek, Peter Ubel, vertelt:
“People often believe that happiness is a matter of circumstance, that if something good happens, they will experience long-lasting happiness, or if something bad happens, they will experience long-term misery,” he says. “But instead, people’s happiness results more from their underlying emotional resources — resources that appear to grow with age. People get better at managing life’s ups and downs, and the result is that as they age, they become happier — even though their objective circumstances, such as their health, decline.”
Pas een paar dagen daarvoor had ik iets dergelijks bedacht, dat er misschien een proces in ons mensen gaande is dat maakt dat we ondanks het verval (....?!) toch gelukkiger worden.
'Objectief' beschouwd lijken er allerlei dingen minder leuk: lichamelijk minder energiek, de zintuigen gaan achteruit, het geheugen is minder betrouwbaar, uiterlijk rimpeliger en vormelozer, minder passend in het ideaalbeeld. Pfff, dat besef ik heel sterk als ik met één of meer dochters over straat loop. Plotseling draaien de mannelijke hoofden zich om, dat ben ik al een tijdje niet meer gewend.....
Maar goed, ondanks al dat soort teloorgang, vergane glorie, zeg maar, voelt het van binnen prettiger dan ooit tevoren.
De onrust is enorm verminderd, ik sta meer open en tolerant tegenover wat er om me heen gebeurt en ik lijk meer tijd simpelweg genietend door te brengen.
Misschien omdat een druk is weggevallen. Zonder draaiende hoofden houd ik me minder bezig met hoe ik er uit zie, hoe ik loop en hoe ik kijk.
Dat bevrijdt.
Het geeft me veel meer kans om mezelf te zijn, te leven vanuit een open en toch stil middelpunt.
Of in de woorden van Peter Ubel, naarmate we ouder worden leren we beter om te gaan met de tegenslagen in het leven. Maar hoe dat precies komt, dat lijkt me nog een onbeantwoorde vraag.
Waar was ik gebleven.... het concert, muziek.
Het viel me op dat ik de Unvollendete nog steeds wel mooi vond, maar enigszins klef. Een ander stuk uit die tijd, de Préludes van Franz Liszt, heb ik onlangs hiervandaan gedownload, en ja, nog steeds mooi, maar opnieuw enigszins klef.
Het is te puberaal, zal ik maar zeggen.
Men neemt de eigen emoties te serieus.

Beethoven, ook één van mijn alltime favourites, doet dat weer heel anders. Ook daar de emoties, maar er zit toch de grap achter, vergelijkbaar, eigenlijk, met Muse, die ik ook ontzettend leuk vind.

Muse mega-niseert het melodrama; vergroot het melodrama tot megaproporties, en tegelijkertijd tongue-in-cheek.
De emoties zijn er, onverdund en intens, en toch is er iets groters dat hier om moet lachen.
Dat hoor ik ook in kletzmer muziek, de jiddische ellende die een kwartslag draait en daardoor grappig vervormt in de lachspiegel, ach, is het dan gewoon een lach en een traan.....? Smartlapperij?
Nu we het over het downloaden van muziek hebben: waarom is het zo'n zootje op muzieksites?
Soms vind je de artiesten onder hun achternaam, maar vaker onder hun voornaam.
Bij de klassieke muziek is het helemaal een rommeltje. Daar kun je je favorieten terugvinden onder de voornaam van de uitvoerenden, bv. het lied 'L'Amour Est Un Oiseau Rebelle' uit Carmen van Georges Bizet gezongen door Maria Calles vind je onder de M van Maria.
Zeker nu je niet meer gebonden bent aan de aankoop van een heel album, maar per song kunt downloaden, moet er toch iets slims op te vinden zijn dat je een dergelijk lied terug kunt vinden onder de A van Amour, de B van Bizet, de C van Carmen of van Callas, de G van Georges en de M van Maria? Een goede zoekmachine doet natuurlijk ook een hoop. Deze site lijkt die wel te te hebben. Want als ik 'Amour' en 'Oiseau' in tik, komt dit lied gelukkig toch naar boven, maar dan blijken er nog wel vijf andere uitvoeringen te zijn, en allemaal op een andere plek ondergebracht.
Het valt niet mee: het toegankelijk maken van een groot databestand....
2 Comments:
Well, I don't understand much Dutch, but the part about happiness makes alot of sense. My life changed for the better when I passed 30, and it keeps getting better and more interesting. We say in English that youth is wasted on the young.
If the title means in with music and out with words, I'm cool with that too, but there is a time for everything.
I just passed 50, and I still believe it's getting better.
And no, the title just means 'on music and getting older'.
Saying, amongst other things, that my taste in music has changed. Some of the things that I loved when I was 16 now feel sort of tacky.
I guess that 'there is a time for everything' is true in that respect too.
Post a Comment
<< Home