Bezoek aan Michael

Eergisteren ging ik samen met Des, de vader van Liane, naar het nabijgelegen dorpje Brunswick Heads naar cafe-restaurant de Happy Dolphin, waar we een afspraak hadden met Michael.
Ik mocht rijden, om nog te kunnen oefenen, terwijl Des me er telkens aan hielp herinneren wat ik moest doen.
Desalniettemin passeerde ik toch de laatste vluchtheuvel aan de rechterkant, ondanks een duidelijk bord 'Keep Left'. Voordat ik dat echter vertaald heb in 'Links Houden' en ook nog in de juiste handelingen heb vertaald die bij 'Links Houden' horen, hadden mijn reflexen het al overgenomen.
En dit kon natuurlijk ook alleen maar gebeuren omdat op de rechterbaan geen verkeer was, zodat alles toch geen probleem opleverde.
Ook heb ik wel eens tevergeefs met mijn rechterhand in de lucht gegrepen om de versnellingspook te vinden die er niet was.


Maar Des blijft optimistisch en geeft me alleen maar complimentjes, misschien bedoeld als een bezwering voor de toekomst.




Des bij de Happy Dolphin



Michael (kleurig mutsje, blote voeten) zat al op ons te wachten met voor zich een drankje van wortel, appel en selderie.

Zoals in zoveel cafe's en restaurants hier kies je je favoriete drankje of gerecht van het menu, vervolgens ga je naar de toonbank om het te bestellen en direct af te rekenen. Daarna wordt het bij je bezorgd.
Aan fooien doen ze hier niet.




Michael bij de Happy Dolphin



Later gingen Des en ik met Michael mee om zijn 'cabin' te zien, die ongeveer 15 minuten (9 km) verderop lag.
Op het laatste werd de weg onverhard en hield op bij de twee cabins, een van de landlady, en een van Michael, die daar samen met zijn housemate Brian woont.





De cabin van Michael en Brian.





De oude auto van Liane, toepasselijk (vanwege het nummerbord) OPI genaamd, in de tuin bij Michaels cabin. 16 jaar oud, maar snort als een zonnetje.




Over vier weken vertrekt Michael voor drie maanden naar India. Hij gaat daar naar de ashram van Ramana Maharishi , in zuidelijk India, en wil vervolgens nog weer een andere (nog levende) goeroe bezoeken.

Michael vindt het heerlijk in India, omdat het leven daar volgens hem zoveel meer spiritueler is. En goedkoop, dus je hebt niet veel geld nodig om daar langere tijd te kunnen wonen. Een bed in de ashram kost maar 2 of 3 euro per nacht.
Niettemin is hij ook erg blij met zijn cabin hier. Het huis ligt helemaal in het groen, en je hoort er alleen de vogels en de wind.





De overdekte waranda over de hele lengte van het huis. Het uitzicht is groen, met bloemen. Een zacht briesje zorgt ervoor dat het niet te heet is.




Des komt even poolshoogte nemen.

Verder heeft Michael er alle gemakken, er is stromend water, electriciteit, telefoon en internet en tv en dat soort dingen.

Het water dat ze hier gebruiken wordt opgepompt uit een bron die zich onderaan de heuvel van het eigen terrein bevindt.

"Hoe vinden ze zo'n bron?" vroeg ik hem.
Hij wist het eigenlijk niet maar hij nam aan dat ze dat met wichelroedes deden, al sloot hij niet uit dat er nu modernere methodes waren om zo'n bron te vinden.

Hoewel er nog geen watertekort was, is ook hier de aansporing om zuinig te zijn met water.
In het toilet hing de aansporing:
"If it's yellow, let it mellow
If it's brown, flush it down."
Vorig jaar was het derde jaar in een serie van drie zeer droge jaren, en een tekort aan water is in Australie een voortdurende dreiging. Vandaar ook dat Anna voor de regenscenes speciaal 'recycled water' moet kopen, wat een zeer grote aanslag is op haar filmbudget.... Des hoorde overigens van zijn vriend in Sydney dat het daar 36 graden was. Ik hoop dat dat een overdrijving was, want Anna is daar momenteel bezig met het schieten van haar film, en dan is een temperatuur van 36 graden natuurlijk een kleine ramp.

In deze periode van het jaar varieert de temperatuur in dit gebied tussen 25 en 28, en er staat vrijwel altijd een briesje, dus het is heel aangenaam. "Best time of the year," om hier te zijn.
In de winter is het natter en kouder, in de zomer is het hier meestal heel benauwd heet.

Des deed even een tukkie terwijl Michael mij het stuk land liet zien waarop de cabins staan. Momenteel werkt hij als 'tree planter' in de buurt van zijn huis. Er is tegenwoordig meer aandacht voor het behoud van de inheemse flora en fauna, vertelde hij, vandaar ook de vraag naar tree planters.




Wat er hier uitziet als een kerkhof is in werkelijkheid een kraamkamer voor diverse inheemse boomsoorten, geplant door de landlady van Michael. De jonge boompjes zijn ingepakt in plastic om ze te beschermen tegen wallaby's (klein soort kangoeroe) dit soort vers groen wel lekker vinden. De iets lager gelegen weilanden op de achtergrond waren een paar maanden geleden, tijdens de winterperiode, onder water gelopen. De heuvel waarop Michael woont was drie dagen lang helemaal geisoleerd van de buitenwereld.



Het merendeel van de bomen en planten op het stuk land dat bij de cabins hoorde was van inheemse oorsprong, en de landlady was momenteel druk bezig met het planten van diverse inheemse bomen op een stuk grasland onderaan de heuvel.

Op sommige plaatsen, vooral waar het grassig en drassig was, ging Michael (nog steeds op blote voeten) zeer behoedzaam voort. Hij stampte vaak meermalen op de grond alvorens verder te gaan, om de slangen te waarschuwen en hen de gelegenheid te geven om er vandoor te gaan. De meeste slangen willen geen confrontatie, zei hij (dat hadden ze me in California ook al verteld), dus als je laat weten dat je er aan komt, gaan ze meestal voor je uit de weg. Hij had wel wat spannende verhalen over confrontaties met slangen. Als je er een ziet, vooral als ze bereid zijn om je aan te vallen, is de beste strategie om doodstil te blijven staan. Dat heeft hij inderdaad al eens moeten doen. Een andere keer schrok hij zelf zo van een heel grote slang, klaar voor de aanval, die hij op ooghoogte in een grote struik aantrof, dat hij er in een reflex direct vandoor ging.
"Wat deed de slang toen?" vroeg ik.
"Dat weet ik niet want ik ben niet blijven staan om te kijken," zei hij.
Het liep goed af maar het is niet aan te raden om te vluchten omdat veel van deze slangen zich sneller kunnen voortbewegen dan jij!!
En er is een vrij grote kans dat zo'n confrontatie dodelijk afloopt.
Van de top 30 gevaarlijke slangensoorten leven er 28 in Australie.