Beweging
"Als je reist, beweeg jij dan door de wereld, of beweegt de wereld door jou?"
posted by Eva at 8:25 am
23 October 2005
"Als je reist, beweeg jij dan door de wereld, of beweegt de wereld door jou?"
"Als je reist, beweeg jij dan door de wereld, of beweegt de wereld door jou?"
3 Comments:
Hoi Eva,
Nou, wat betreft Parijs heb ik in ieder geval een medestander in Jeroen. Rome is totaal geen optie; ik ben er 1 keer geweest, ik kan me er weinig van herinneren behalve het superirritante haantjesgedrag van die supervervelende Italiaanse mannen. Dus daarmee valt Milaan ook af. Wenen zou eventueel een optie zijn. Ben ik 1 keer geweest op tijdens een interrail-tour. Kan me er eigenlijk ook weinig van herinneren. Ik was op Interrail samen met een vriendin, en ik nam meestal het voortouw. In Wenen hadden we een, overigens Australische, jongen ontmoet, die op dat moment het voortouw nam. Als ik in een stad niet het voortouw neem, dan kan ik me later niet meer veel herinneren van die stad, heb ik gemerkt. Door zelf de weg te zoeken en de interessante spots te ontdekken, blijft een stad veel meer hangen. Maar goed, ondanks dat, is me wel een positief gevoel bij gebleven. Wat ik bijvoorbeeld heel bijzonder vond, was dat er bij de Opera kroonluchters buiten in de gallerij hangen, en dat die niet binnen 1 nacht kapot worden geslagen. Het kan dus blijkbaar ook zonder vandalisme. Hoe krijgen ze dat voor elkaar? Dat is dan iets wat me fascineert van zo'n stad.
Dus Wenen zou heeeeel misschien een alternatief zijn, of wellicht Barcelona. Daarover heb ik zoveel mensen positief gehoord, dat wil ik nog wel eens zien. Maar ik ga toch voor de volle 100% voor Parijs. Praktisch gezien, we hebben vijf dagen, en het zou jammer zijn om veel tijd kwijt te zijn aan reizen. Plus dat ik Parijs redelijk goed ken, dat bevordert ook de ontspanning die ik in die paar dagen ook zoek. Plus het is Parijs, zwijmel zwijmel, tsja, waarom word je verliefd, ik denk dat het voor mij de alles-in-1-stad is. Veel bekende mooie gebouwen, veel leuke pleintjes en terrasjes, enorm interessante musea, romantische parken, de supermetro die je overal in mum van tijd brengt, de grote allees. De geur in de metro is altijd het eerste wat ik opsnuif als ik in Parijs kom. Ik ben als 5-jarige er voor het eerst geweest, en vooral die geur is me heel sterk bij gebleven. Plus een traumatische ervaring: ik ben toen blijven steken in de lift van het hotel, een bijna-dood-ervaring, want ik dacht dat ik er nooit meer uit zou komen. Ik heb pas weer voor het eerst de lift genomen toen ik Ontwikkelingspsychologie op de tiende verdieping ging doen. En volgens mijn moeder nog een traumatische ervaring, maar die was ik vergeten. Vlak voor ik als 5-jarige naar Parijs ging, zijn mijn amandelen geknipt. Ik lag in het ziekenhuis op een hoge etage, en heb 's avonds uitgekeken over de lichtjes van Arnhem. Blijkbaar kwam die ervaring weer naar boven toen ik in het donker bij de Sacre-Coeur stond uit te kijken over Parijs, want ik kreeg toen een totale paniek-aanval en pas in het hotel heb ik toen als kleine uitgelegd dat het door de ziekenhuis-ervaring kwam. Maar zoals gezegd, dit laatste heb ik van horen zeggen, dat heb ik blijkbaar verdrongen. Dus ondanks deze ervaringen ben ik van Parijs gaan houden. Zelfs toen ik er voor een congres was, samen met de kinderen omdat ik Veerle nog borstvoeding gaf, kreeg ik het gevoel van verliefdheid, eeuwige jeugd en romantiek terug. Ondanks het gesleep met kinderwagens metro in en uit, want liften zijn er niet. Het was heerlijk. Dat wil ik graag weer een keer.
Groetjes Annemie
This comment has been removed by a blog administrator.
Ha die Annemie,
een lofzang op Parijs, lees ik hier. Je hebt duidelijk wat met die stad.
En dat voortouw begrijp ik ook wel. Als je zelf de weg moet zoeken in een stad ben je denk ik oplettender en maakt alles meer indruk.
Overigens denk ik dat je in Rome met Rene naast je niet zoveel last zult hebben van haantjesgedrag.
Is het nu al definitief Parijs geworden?
Alvast veel plezier gewenst daar!
Liefs,
Eva
Post a Comment
<< Home