Land van de lange witte wolk

De Maori noemen Nieuw-Zeeland "Aotearoa", wat vertaald wordt als "Land van de lange witte wolk."
Deze naam maakt Nieuw-Zeeland momenteel vrijwel volledig waar, al zou 'lange grijze wolk' misschien iets beter passen.
Toen Anna en ik afgelopen maandag in Christchurch landen, leek het wel Nederland. De dikke laag bewolking hing zo laag dat het leek alsof je hem zo kon aanraken als je je een beetje uitstrekte, en uit die laag druilde een miezerregen. En het was weer een stuk kouder dan in Sydney, met een maximum van ongeveer 16 graden.

De volgende dag was het niet anders, en de prachtige bergketen die wij vanaf Christchurch zouden kunnen bewonderen was helemaal aan het zicht onttrokken.
De bezochten een verzameling winkeltjes met Nieuw-Zeelandse kunst, soms kitsch, en uit arren moede kocht ik een warme cape gemaakt van een mengsel van possumvacht en merinowol. Warm en zacht.

's Middags reden we naar het schiereiland vlak bij Christchurch, en daar zagen we iets meer, en zelfs een paar seconden zon.

We besloten zoveel mogelijk naar het noorden van het Zuider eiland te gaan, in de hoop op beter (warmer en zonniger) weer, en dat is gelukt. We zitten hier in de noord-oostelijke hoek van het eiland, tegenover Wellington, op een idyllisch plekje tussen een verzameling eilandjes en schiereilandjes, dat we na eindeloos slingeren door het bergachtige gebied (met mooie vergezichten over een grotendeels leeg landschap met veel schapen) en een ritje met de watertaxi konden bereiken.
Morgen gaan we naar de westkust. Daar is regen vrijwel standaard, maar de naar het schijnt mooie kust zal daar dan tegenwicht aan moeten bieden.
Hoewel we ons op kamperen hebben voorbereid, hebben we onszelf tot nu toe getrakteerd op warme zachte bedden in hostels.

De computer gaat hier uit om tien uur, dus ik sluit nu af.