Down under blues

Wat het is, weet ik niet, maar net als de eerste keer in Sydney overvalt me hier na enkele dagen een soort lusteloosheid.
Het kan haast niet de stad zijn, die veel te bieden heeft en niet gauw verveelt. Het kan ook haast niet liggen aan het weer, want het is telkens zonnig en warm (althans, sinds ik hier ben, want voor mijn komst regende en stormde het al wekenlang).
Misschien heeft het te maken met het huis waar Anna en Erick wonen en waar ik nu tijdelijk logeer. Er komt weinig daglicht en is daardoor somber, weinig opwekkend.

Anna lijkt last van hetzelfde te hebben, en heeft het er vaak over dat ze zo moe is.

Maar Erick heeft weer nergens last van, lijkt het.

Hoe dan ook, maandagochtend de 12e december vertrekken Anna en ik samen naar Christchurch. We hebben een autootje gehuurd, en we hebben kampeerspullen, waardoor we vrijwel overal wel terecht kunnen, wat handig is omdat het hier aan deze kant van de aardbol nu inmiddels hoogseizoen is.