Meer over Cockle Creek

Momenteel bevind ik me in Swansea, ongeveer halverwege de oostkust van Tasmanie.
Misschien denk je: hee, dat is toch een Engelse kustplaats?
Ja, en net als Swansea ligt dit ook aan de kust, maar is wel heel wat kleiner.
En ook Cockle Creek aan Recherche Bay, waar ik mijn eerste kampeerdagen doorbracht, was ooit een kustplaats met ambitie.

Toen namelijk in de buurt van Hobart na intensieve jacht de walvissen op begonnen te raken, ontdekte men de walvisrijkdom bij Recherche Bay. Er was daar ook een heleboel mooi hout te kappen, en toen er ook nog kolen in de grond bleek te zitten, was dit nog een extra aanmoediging om Recherche Bay op te stoten in de vaart der volkeren. Een plan voor een grote uitbreiding werd gemaakt, en de naam van de plaats moest Ramsgate worden, genoemd naar de favoriete badplaats in de UK.

Het mocht echter niet zo gaan. Ook hier raakten de walvissen op, de kolen bleken minder makkelijk te exploiteren dan eerst gedacht, en de houtkap werd steeds minder lukratief omdat het van steeds verder getransporteerd moest worden en de tweede wereldoorlog de mannen wegtrok naar elders. Er is wel een krante-artikel verschenen in 1946, dat een gezin uit Cockle Creek beschrijft met drie dochters, die na het vertrek van de mannen hun werk overnamen. Niet alleen de houtkap, maar ook de aanleg van (houten) spoorrails om het hout naar de zagerij te vervoeren, en het bedienen van de zaagmachine die met behulp van stoom werd aangedreven werd door hen naar het schijnt naar tevredenheid uitgevoerd.

Er worden in Tasmanie nog steeds bomen gekapt, maar er is nu zorg om wat dit betekent voor de toekomst van het land, en na de intensieve houtkap in het verleden worden de gebieden nu weer grotendeels met rust gelaten.

Nu is het dus Cockle Creek (population: 4).

Cockle Creek ligt aan het eind van een doodlopende, onverharde weg. De naam van de baai, Recherche Bay, is ontleent aan het Franse zeilschip Recherche, waarmee een kapitein waarvan ik de naam niet meer weet op zoek ging naar de befaamde ontdekkingsreiziger La Perouse die in 1788, vijf dagen na Arthur Phillip, in Botany Bay (bij Sydney) landde, en daarmee vijf dagen te laat was om Australie voor Frankrijk te claimen.

Na zijn vertrek uit Sydney is er niets meer van hem vernomen, en de Recherche ging op zoek naar hem. In het zuidelijke puntje van Tasmanie (toen Van Diemen's land) meerde hij aan in een baai die hij Recherche Bay noemde (in het Frans natuurlijk), en de hoogste top daar in de buurt noemde hij Mount Perouse, die nu nog steeds zo heet. De aanwezigheid van Fransen in dit gebied heeft in diverse andere namen zijn sporen achtergelaten, zoals bijvoorbeeld het dorp Huonville.

Pas onlangs is overigens het scheepswrak van de befaamde ontdekkingsreiziger La Perouse gevonden, bij de Solomon Islands, ten oosten van Nieuw Guinea. Het ziet ernaar uit dat zijn schepen daar zijn vergaan.

Op een van de kaarten van Tasmanie die ik heb, staat langs de kust ook aangegeven welke schepen wanneer zijn vergaan.
Er is zowel een Eva als een Eveline vergaan, zag ik.

Maar goed, na al dit roemruchte verleden is het meest opwindende op deze plaatsen momenteel de natuur.

Hier zie je mijn mooi-weer tentje bij de camping van Cockle Creek. Het dakje dat je tussen de bomen ziet schemeren is van het toilet, wat dus geen watercloset is, maar een doos met een deksel. Onderin de diepe doos moeten bacterien hun werk doen en regelmatig wordt het leeggepompt. Het ruikt niet, want behalve door de diepte werkt ook een soort van luchting (is dat een Nederlands woord? Ik weet het even niet meer) mee aan het voorkomen van luchtjes.





Hier mijn gouden auto (niet een opel, overigens, maar een Holden, wat geloof ik een Australisch merk is). Bochtige bergwegen zijn wel eenvoudiger met een krachtige automaat als deze. Je hoeft niet te beslissen of en wanneer je terug gaat schakelen, want dat denkwerk doet de auto voor je.
Achter het groen ruist de zee in Recherche Bay.




Mijn kampvuur waarop ik mijn maaltijden kookte, met een meeuw die hoopt dat er iets voor hem overschiet.






Recherche Bay met in de nevels Mount Perouse.





Op weg naar Fishers Point, het zuidelijkste puntje van Tasmanie (en dus van Australie), terugblikkend op Recherche Bay.






Regelmatig stapte ik bijna op dit soort zwarte slangen die lekker lagen te zonnen tussen het gras en de stenen. Ik geloof dat deze ongevaarlijk zijn, maar zeker weten doe ik het niet, dus ik probeerde zo goed mogelijk uit te kijken. Deze slang reageerde pas na regelmatig stampvoeten en verdween toen met naar het scheen enige weerzin in zijn holletje.






Ik ben zo onbescheiden geweest mijn aanwezigheid op het zuidelijkste puntje van Australie te onderstrepen door hier een plasje te doen.













Op weg naar South Cape, aan de westkant van de landtong. Cockle Creek ligt aan de oostkant.







Aan de andere kant van de landtong, na drie uur wandelen aangeland bij South Cape, met de 'messy' golven, de bestemming van de surfers.