Verkouden in Fortescue Bay en in Swansea
Wel, de verkoudheid werd niet minder, eerder meer.
Om mijzelf te verwennen heb ik hier in Swansea een 'cabin' gehuurd, waar ik lekker mijn potje kan koken, een warm en zacht bed heb en lekkere warme douches kan nemen.
Hopelijk gaat het dan na twee nachtjes weer zo goed dat ik het weer aandurf om in mijn tentje te kruipen.
Ik weet nog niet hoe ik verder ga. Misschien iets meer naar het noorden, waar het (iets) warmer is, maar met maximum temperaturen van 19 graden is dat nog steeds niet heel geweldig. 's Nachts koelt het dan af tot een graad of 5, 6. Brrrr.
Ik heb een heerlijke grote deken meegekregen van Jane, maar ik heb het idee gekregen dat de deken bijdraagt aan mijn verkoudheid. Het is zo'n soort stof met allemaal kleine haartjes, en ik heb zo'n trui die bij mij ook altijd een heftige reactie van mijn neus en keel opwekt.
Ik heb niet veel zin om het uit te testen, net nu ik het gevoel krijg dat het weer wat beter gaat. De deken is wel redelijk onmisbaar om de koude nachten door te komen, dus misschien besluit ik om vanaf nu andere accomodatie te vinden.
Overigens, nog wat plaatjes van mijn kamp bij Fortescue Bay, op het Tasman Peninsula, waar zich ook Port Arthur bevindt.
Overigens, Arthur, van alles is hier vernoemd naar Gouverneur George Arthur, die voor de Engelse Kroon Van Diemen's Land (later Tasmanie) bestuurde in de allereerste tijd (vanaf ongeveer 1830).
Je hebt hier, ontdekte in inmiddels, niet alleen Arthurs Circus, Arthur Road en maar liefst twee Mount Arthurs, maar ook Arthur River, Arthur Highway, Arthurs Lake, en natuurlijk Port Arthur, waar ze gedurende twintig jaar allerlei gevangenen uit Engeland probeerden met harde hand en hard werk (maar ook met scholing) probeerden te heropvoeden.
En oh ja, Annemie, je hebt hier ook een plaatsje dat Meander heet. Als ik er langskom neem ik wel een fotootje.
Mijn kamp bij Fortescue Bay. Twee nachten met harde wind. Achter mij bulderde de zee, rondom mij ruisten de bladeren.Ik probeerde zelfs te schatten waar de bomen zouden landen als ze het niet zouden houden (en zoals je ziet waren die al redelijk scheef in de verkeerde richting, dus het leek niet zo'n goed idee om het risico te nemen), maar ik had geen zin om te verkassen naar een andere plek. Die andere plek was wel meer beschut, maar ook veel drukker en duidelijk de plaats waar alle vissers met hun bootjes zich verzamelden. Daar voelde ik me niet thuis.
De zee in baai Fortescue vrijwel direct achter mijn tentje. De wind kwam me direct tegemoet. De nacht was dus wel erg onrustig, maar het tentje heeft het gehouden.
Dezelfde baai, de volgende avond.
Op een wandeling vanuit mijn kamp bij Fortescue Bay, naar Cape Hauy.
Overigens, ik kan vaststellen dat de stand van mijn horizon zeer afhankelijk is van wat er voor de rest op de foto nog te zien is. In de rod-and-frame test, heet het geloof ik, zou ik dus zeer context-afhankelijk blijken te zijn. Zie je overigens het groepje mensen daar in de verte zitten? Daar stond ik even later ook.
In de verte zie je de klip waarvandaan ik de vorige foto nam.
posted by Eva at 2:57 am
14 Comments:
Hoi Eva,
Wat een naarheid, zo'n verkoudheid. Maar sommige mensen hebben niet zo'n last van ziektes. Gisteren waren we met de kinderen niet naar de speeltuin, vanwege de koude en vochtigheid, maar naar een kroeg met speelhoek. De kinderen vermaakten zich prima, ze renden wat rond en maakten lawaai. Opeens hoor ik een gil van Veerle, had ze een enorme berg kots naar buiten gewerkt. Ze keek even verbaasd, maar na een slokje water werd er weer vrolijk verder gerend en gezongen. Life goes on...
Een foto van jou in het plaatsje Meander, dat zal Meander goed doen. Ze zei laatst dat ze je heel erg mist, toen je niet bij de leesgroep was bij ons thuis.
Liefs Annemie
Ik wil niet opscheppen, maar wat heb ik toch een leuke vriendin aan je met je verhaaltjes en dergelijke.
Weet je nog dat wij in den beginne eens samen in een berghut een thriller zouden schrijven als waren wij de Nederlandse Nicci French? Ik moest daar opeens aan denken nu blijkt dat de pluizige deken niet volstaat om je warm te houden.
Nog even en hier staat de kerstboom te branden op 4, want dat vindt mijn nieuwe huisgenote gezellig staan in de keuken. Ja, uit een opgebroken gezin, maar wie niet? Ikzelf vier altijd maar raak, zoals het uitkomt, soms wel een week achter elkaar. En als je mij dan zou vragen wat ik gevierd heb, bij God, het zal het leven zelf wel zijn geweest.
Ga ik nu een broodje geaffineerde geitenkaas met minthoning eten. Moet ik toch eens opzoeken, wat geaffinneerd is. Hoewel, straks ben ik het zelf ook nog, geaffineerd.
Wil je tegen Annemie zeggen dat ik in Amstelveen in de Meander gewoond heb, op nummer 823.
Hartelijke groeten, ook van mij,
Arthur
(Geaffineerd komt niet door de spellingscontrole heen, maar het staat toch echt op de verpakking)
Kus
Hoi Arthur,
Aha, leuk, wonen in de Meander. Ik ken de straat in Amstelveen wel. Ze krijgt later vast ook wel korting op de entree in cafe Meander. Of ze mag met voorrang wonen in het Meander-complex in Amsterdam-West. Zo zijn er ook vele zorginstellingen en culturele centra waar ze terecht kan. Het heeft zeker voordelen, zo'n naam!
Groetjes Annemie
Ja, dat is vreemd, he, kinderen lijken dit soort tegenslagen vaak met een bepaald soort vanzelfsprekendheid van zich af te laten glijden.
Ik zal zien of ik zo'n foto voor Meander kan organiseren....
Het is nog niet zeker dat ik er heen ga, hoor, maar ALS ik er kom, zal ik zeker een foto maken.
Eva
Hi Arthur,
dank je voor je indirecte compliment.
En ja, er zijn weinig mensen die zo kunnen feestvieren als jij, stel ik me voor.
Ja, ik weet het nog van die thriller, maar dat van die berghut weet ik niet meer. Volgens mij wilde jij naar New York.
Geitenkaas met minthoning, dat lijkt me een delicatesse.
En geaffineerd, dat is wel wat veel eer voor geitenkaas, maar omdat hij gepaard wordt aan zoiets beschaafds als minthoning, dan is het wel weer mooi meegenomen als je geaffineerd bent.
Oh ja, kerstbomen.
Die hebben ze hier ook hoor, en het feest is hier ongeveer even belangrijk als in Engeland.
Zo vragen Australiers me waar ik zal zijn met Kerstmis.
Als ik zeg dat ik dat nog niet weet, reageren ze maar verbaasd.
Kerstmis is zo belangrijk dat je al lang van tevoren plant wat je dan gaat doen, lijkt het.
Eva
Lieve Eva,
Ik denk dat ik eens meedogenloos misbruik van je selectieve geheugen ga maken. (Wát, ben je dat vergéten... en ik heb de ringen al gekocht!) Enfin, die berghutmail zal ik eens opzoeken.)
Ach feestvieren. Meer mijn credo: Het leven als aangenaam tijdverdrijf. Ik bereid net zo makkelijk een pannetje mosselen of kaasfondue voor mijzelf alleen, terwijl dat uitgelezen maaltijden voor gezellig samen zouden zijn. Ik houd al helemaal niet van het woord gezellig. Bovendien kan ik heel goed alleen met z'n tweeën zijn. Dat is natuurlijk ook de reden dat ik mijzelf opgesplitst heb in het verwekken van een tweeling. (Dat ik daar niet alleen verantwoordelijk ben laat ik nu even buiten beschouwing)
Als je weer in Nederland gaan we samen een stukje rijden. Zorg ik voor de auto. Daar zeg ik mij wat.
Ik heb met een internetspelletje (welk en waar weet ik niet meer)een 4 persoons Smart gewonnen. Althans voor 24 uur en inclusief brandstof, leuk hé. Nog een geluk dat ik 'm niet meteen opgehaald had, want dan had ik vanwege de sneeuwstorm 24 uur in de file gestaan. Was wel goed voor een verhaal geweest: Met mijn prijs in de file.
Nou, tot zo ver, ik moet nog wat aan Annemie schrijven.
Lieve Annemie,
In Amstelveen staan 6 torenflats van 12 hoog en daar tussendoor meandert laagbouw en een parkje.
Vlak achter het winkelcentrum plein 1960, waar ik nog eens als 18-jarige triomfen vierde tijdens een openluchtconcert op koninginnedag.
Tsja, namen.
Ik had een vriend en zijn hond heette Ober, hetgeen nog al eens verwarring stichtte, als hij Ober op een terras tot de orde riep.
Zelf had ik eens een poes en die heette Sambal, vond ik een pittige naam.
Kinderen kun je van alles noemen, maar ik vind het wel een voorwaarde dat oma's de naam óók kunnen uitspreken. Als ik in de tram een geblondeerde Jordaanse oma haar weerspannige kleindochter Priscilla tot stilte wil manen, zíe je dat oma geen overwicht heeft bij: Priissssiiiilllaaaa. En oma voelt dat ook.
Lieve groet,
Arthur
Beste Arthur,
Gelukkig kunnen mijn moeder en zelfs mijn oma van negentig Meander heel goed uitspreken!
Groetjes Annemie
Las ik zojuist in het Parool Johannes van Dam over kaas en wat denk je?
Affineren is het goed laten rijpen van kaas. Sinds kort hebben wij in Amsterdam op het Beukenplein een affineur, die gespecialiseerd is in het affineren van geitenkaas, met als specialiteit de chaource.
Dat je het weet, want het blijkt dat jij dus ook soms zo maar wat zegt.
(Ik zal zo'n 8 jaar geweest zijn en mijn beste vriendje was Corrie Borst. Zijn vader had een klein drukkerijtje, waar Corrie wel eens hielp. Op een dag vroeg Corrie aan mij: Heb je een dubbeltje voor me?
Ik gaf hem mijn laatste dubbeltje. Daarop drukte hij mij een kaartje in de hand met de tekst: Hartelijk dank voor uw bijdrage, die geheel besteed zal worden voor de aanschaf van wapens om gaten in de Zwitserse kaas te schieten. Had ie zelf gedrukt. Weg dubbeltje.
Wat er van Corrie geworden is weet ik niet, maar als ie gefortuneerd is, verbaast mij dat niet.)
Liefs van mij,
Arthur
Maar Annemie,
Meander is een prachtnaam, net als Veerle. Het was ook niet persoonlijk bedoeld.
Stel je voor.
Arthur
ps. Ik moet als anonymous steeds een code van dansende letters invullen voor dat ik mag plaatsen en weet je wat de code voor dit bericht is?
r o
ot p
Leuk hé!
Ha die Arthur,
ik ben blij dat ik nu even weet wat geaffineerd is.
Er is geen garantie dat ik dat over een jaar nog steeds weet, maar gelukkig kun jij me dan helpen herinneren.
Overigens moet ik als weblogger ook dansende letters invullen. Ik heb die optie van dansende letters aangekruist omdat ik op een bepaald moment ellenlange reacties kreeg van bedrijven die reclame maakten voor hun spullen. En dat soort reacties kun je voorkomen met dansende letters.
En je hoeft niet anonymous te zijn, je mag ook gewoon een naam invullen. Vraag maar eens aan Annemie hoe zij dat doet.
Liefs,
Eva
Maar ik voel me geloof ik ook een beetje anonymus.
Of dat erg is?
Niets is aangenamer dan door de juiste mensen niet begrepen te worden, voor een fijne polemiek.
De dansende code-lettertjes van vorige post kwamen niet goed uit de verf omdat ik ze werkelijk wilde laten dansen, maar ik kreeg rotop als code.
Is dat mooi of niet.
Nou dan.
Arthur
Ja, rotop als code is wel geslaagd.
Ik heb nu bijvoorbeeld omiyvck, wat moet je daar nu van maken?
Ik weet niet of anonimiteit en niet begrepen worden automatisch met elkaar samenhangen.
Wat denk jij?
En ik kreeg een vage herinnering aan een berghut.
Ik ben benieuwd wat er in die email staat die jij nog gaat vinden.
Eva
Wat moet je mensen die exact denken toch veel uitleggen. Als je een beetje improviseert krijg je al snel: anoniem is een soort van alleen opererend, zich buiten een gezelschap/groep ophoudend, men weet wie je bent dus hebben we het hier over de nieuwe anonimiteit, de niet begrepen anonimiteit. En zo kan ik vele a viertjes zonder kantlijn doorgaan. Ik bedoel maar, beter een gefantaseerd leven dan een leven zonder fantasie. En ook: Ja ja, kunt u wel zeggen dat u 20 jaar ervaring heeft, maar dat kan makkelijk 20 jaar de verkeerde ervaring zijn. Etcetera. Begrijp je mij een beetje en blijf je altijd bij me?
Namens Arthur Jaspers,
Evert Rijbroeck jr., leerling deskundoloog.
xxjhn is mijn code
de vertaling hiervan is:
xtra xmas voor John
voor John Lennon, die 25 jaar geleden vermoord is (8 december) en het prachtige nummer And so this is Cristmas and what have you done. zong.
Begrijp je lief, alles draait om de flexibele geest.
Ah, je bedoelt, je moet een beetje lateraal en mistig denken.
Voor je het weet beland je dan al snel in de sloot, als je tenminste op weg bent van Hoofddorp naar Lijnden en meer kans zou hebben om op je bestemming aan te komen als je rechtlijnig dacht.
Nu ja.
Op de bochtige bergwegen moet je dan weer zorgen flexibel mee te bewegen met wat zich aan je ontvouwt, en kan rechtlijnigheid je juist weer duur komen te staan.
Ik begrijp nu wel beter waarom je mij altijd zo goed kunt volgen.
Ik ga nu even eutfawdi publiceren.
Dat valt niet mee, he? Eutfawdi, dat staat voor 't flauw die, en dat is noordnederlands voor een gerecht dat te lang heeft staan sudderen, waarin het vlees taai is en de ingredienten hun smaak hebben verloren.
Ah, daar heb je het al, vergeet ik eutfawdi in te typen en nu krijg ik kqeerw, wat natuurlijk "ik keer weerom" betekent.
Eva
Post a Comment
<< Home