goochelarij
Daryl Bem heeft ook aan ons, cursisten van het Summer Study Program, het een en ander laten zien, maar hij wilde ons niet vertellen hoe het ging, behalve dat hij ons verzekerde dat het allemaal nep was. De meeste van zijn kunstjes waren met kaarten, en daar valt wellicht het een en ander mee te sjoemelen. Tevens liet hij ons de resultaten zien van een enquete onder collega-academici.
Onder psychologen vind je, vergeleken met andere vakgebieden, het kleinste percentage mensen die geloven dat iets als psi bestaat (34%), terwijl je er tevens het grootste percentage vindt (eveneens 34%) dat gelooft dat het bestaan van psi volstrekt onmogelijk is. Academici uit andere vakgebieden getuigen van een meer wetenschappelijke houding, het percentage hard-boiled skeptici ligt daar tussen de 2 en 5%
Tevens heeft hij ons als cursisten het een en ander verteld over zijn bezoeken aan spookhuizen. Het meest indrukwekkende verhaal was van een geest die een familielid bleek te zijn van de mensen die een huis hadden gekocht (met een groot deel van de inboedel) dat behoorde aan een grootmoeder van de moeder van het gezin dat er kwam te wonen. Haar zoon, toen 12, raakte aan de praat met deze geest. Achteraf bleek dat alle leden van het gezin de geest wel gezien hadden. Ze kwamen haar op diverse plaatsen in het huis tegen, terwijl ze naar hen zwaaide. De zoon was de enige die terugzwaaide, en zo kwamen ze aan de praat.
Loyd is uiteindelijk overtuigd geraakt van het werkelijk bestaan van de geest, Louise geheten, hoewel hij haar zelf nooit heeft gezien.
Bij de eerste kennismaking kreeg hij al een schok. De communicatie verliep overigens altijd via de jongen, en op de lege stoel naast hem zat Louise, en de jongen vertelde wat haar antwoorden waren op de vragen die Loyd en zijn twee collega's stelden. Hij kende zijn collega's niet zo goed, en in de auto, op weg naar Louise, hadden zij wat meer met elkaar kennis gemaakt, waarbij diverse zaken aan te orde kwamen, onder anderen dat een van hen van plan was om professioneel pianist te worden. Het eerste wat Louise zei ging over die collega en zijn plannen om zijn carriere om te gooien en pianist te worden, en verder noemde ze nog twee andere zaken die ze ook in de auto besproken hadden. Zeer verbaasd vroeg Loyd aan de jongen hoe Louise dat kon weten, en hij gaf door dat ze een eindje met hen had mee gereden in de auto, om een indruk van hen te krijgen en of ze wel te vertrouwen waren. Het geval met Louise was een van de weinige waarbij de bewoners een vriendschappelijke relatie onderhielden met de geest die bij hen inwoonde. De jongen vertelde dat ze hem hielp met huiswerk, maar dat ze tot zijn chagrijn niet bereid was om voor hem te spieken. Verder vertelde ze hem vele verhalen over de geschiedenis van de familie die later uit diverse bronnen bevestigd konden worden, maar die tot dan toe niet bij de gezinsleden bekend waren. Loyd Auerbach heeft onlangs een website opgezet waar hij van plan is diverse interviews en andere wetenswaardigheden op te nemen en via audio-opnamen beschikbaar te maken voor iedereen die zijn website 'invisible signals' bezoekt.
Op onze laatste dag met de groep van het SSP kregen we bezoek van Kate Lang, die al van jongs af aan bijzondere psychometrische gaven heeft. Omdat ze katholiek was opgevoed en ze heeft gezien hoe negatief de kerk stond tegenover dit soort gaven, heeft ze op haar 14e besloten dat ze zich nooit meer in haar leven zou laten leiden door wat aanhangers van een religie over goed en kwaad te beweren hadden.
Ze vertelde het een en ander over haar leven en bood tegen het einde aan om een psychometrische sessie te houden. Ze gebruikt daarbij een voorwerp dat aan iemand toebehoort om impressies te krijgen over die persoon.
Drie personen kwamen zo aan bod.
Over Fedor vertelde ze dat hij zeer gevoelig was en poezie schreef. Verder was hij momenteel bezig met veel papieren, het samenstellen van een boek of zoiets, of artikelen, het betrof in ieder geval heel veel papieren, met grafieken en tabellen er op. Verder was hij bezig om te kijken of hij kon verhuizen, hij hield erg van de bergen, daar kwam hij tot rust en daar wilde hij graag naar toe verhuizen. Dan was er nog iets met nette schoenen. Hij had erover nagedacht dat hij nette schoenen moest kopen.
Fedor kon bevestigen dat hij poezie schreef, ja, die papieren ook. Over een verhuizing, dat klopte ook, en ik herinnerde me dat hij me al bij de eerste kennismaking had verteld (tijdens onze autorit vanuit San Francisco) dat hij graag wilde verhuizen naar een plek meer in de natuur, met bergen, en over de schoenen vertelde hij dat hij een maand geleden zijn nette schoenen had weggegooid omdat ze op waren en dat hij nieuwe moest kopen.
Over Christine vertelde ze iets over relaties waar Christine niet op in wilde gaan maar wat ze wel kon bevestigen. Verder zei Kate over Christine dat ze graag iets wilde gaan opzetten, een centrum of iets dergelijks, dat internationaal zou zijn, en waar parapsychologisch onderzoek zou worden verricht. Verder zag het ernaar uit dat ze binnenkort een hoop geld voor onderzoek tot haar beschikking zou krijgen.
Christine kon bevestigen dat ze met dergelijke plannen rondliep, over dat geld wist ze nog niets maar het leek haar natuurlijk erg leuk.
Bij Dean kwam ze met een bepaald beeld over een heel lange rij met konijnenhokken, en die konijnen hadden een bepaald chipje onder hun huid, en door dat chipje zouden ze als het ware gegroepeerd of gecategoriseerd worden, waarbij konijnen met soortgelijke nummers bij elkaar kwamen. Het tweede was ze zag dat hij nogal boos of geirriteerd bij iemand de sigaret uit de mond trok, omdat hij een hekel aan roken had. Het derde was dat er sprake was van een bobbel of vlek in zijn hals waar hij zich zorgen over maakte.
Dean reageerde op het eerste dat het dan wel niet over konijnen ging maar dat het beeld heel erg goed paste bij een theoretische discussie over een driedimensionale toepassing van Markov chains, hetgeen door twee andere geeks uit onze groep (met wie hij de discussie had gevoerd) werd bevestigd. Het tweede was dat zijn vrouw momenteel in Nevada was, dat ze op dit soort uitjes vaak ging roken en dat hij er niet van hield als ze dat deed. Het derde kon hij ook bevestigen, dat hij sinds een week of wat opmerkte dat een moedervlek in zijn hals wat vreemd verkleurde en dat hij daarmee naar de dokter ging.
Al met al een opvallend resultaat!

2 Comments:
Hoi Eva!
Wat leuk om zo een beetje met je mee te kunnen reizen via je weblog! Ik heb zojuist een mailtje geschreven aan je en de foto's meegestuurd naar je uva-mail (nogal veel kb dus ik hoop dat je 'm ontvangen hebt).
Groetjes!
Myrna
Ha Myrna,
dank je voor de foto's, ze zijn aangekomen, hoor! Mooie foto's heeft Bart gemaakt.
En dank voor je leuke mail. Verdwaald in een casino in Las Vegas? Dat lijkt me inderdaad niet zo fijn.
Heb je wel zin om weer te beginnen, na al dat moois dat je hebt gezien in California, Arizona, Utah en Nevada?
Eva
Post a Comment
<< Home