het risico van allesreiniger

Dat ik zo'n drie jaar toe kon met één fles allesreiniger omdat het zelden voorkwam dat ik alles reinigde, gaf me zo nu en dan een licht schuldgevoel.
Was ik wel een goede moeder, die haar kinderen tussen de stofvlokken liet slapen, en de schimmel in de badkamer negeerde? Betekende mijn geringe huishoudelijkheid geen aanslag op hun immuunsysteem in wording, en leidde al die smerigheid niet tot akelige allergieën als astma en eczeem?
Ik riep altijd maar bij wijze van grap dat de jager-verzamelaars ook geen Spic&Span hadden, dus dat ons lichaam tegen een beetje stof zou moeten kunnen. Waarop natuurlijk het antwoord kwam dat ze toen niet ouder werden dan 35, 'en hoe denk je dat dat kwam?' Hm, omdat zand hun maag schuurde en ze geen Jif hadden om de lemen vloer in de hut mee op te poetsen?

Een licht schuldbesef bleef.

Met terugwerkende kracht krijg ik het gelijk aan mijn kant, en kan ik opgelucht ademhalen.
De wetenschap veronderstelt dat een gebrek aan hygiène waarschijnlijk gunstig is voor jonge kinderen. Met name huisdieren doen het goed.
Nou, dan is het toch maar mooi dat mijn kinderen de zandbak deelden met de katten van de buren.
En die stofvlokken en die schimmel, dat zal ook wel ergens goed voor zijn geweest, het is nog maar een kwestie van tijd voordat ze hebben uitgevonden waarom dat gezond is voor alles wat groeit en bloeit en toch altijd weer knoeit.

Knap hè, die wetenschappers?

Links:
USA today maart 2006
Science News 1999
En hier een echte wetenschapper aan het woord met gepaste nuance
Blog van een Immunoloog